~NU'EST~

Bölüm 1

Yağmur bardaktan boşalırcasına yağıyordu. Sokakta sadece genç kız vardı. Gözünden akan yaşlar yüzünden önünü göremiyordu. Ama koşuyordu. Nereye gittiğini bilmeden,sadece koşuyordu.

Sonrasında olan bir anda oldu. Gözünün kararmasıyla yere düşmesi bir oldu.

~~~

Gözlerini yavaş yavaş açmasıyla yere düşmesi aynı anda  oldu. Beş çift göz onun üstündeydi.

"Neredeyim ben?"dedi genç kız. Düştüğü yerden kalkmaya çalışırken. Kalkamayınca içlerinden birisi onu kaldırdı ve koltuğa oturmasına yardım etti.

"Imm... Soruma cevap alsam?"dedi utanarak.

"Evdesin."dedi pembe saçlı olan.

"Çok açıklayıcı."dedi alayla genç kız.

"Camın kenarında oturmuş yağmuru izlerken düştüğünü gördüm. Sonuç olarak 3 saattir uyuyorsun."dedi sarışın olan.

"Tamam bu gerçekten açıklayıcı oldu işte."dedi.

"Sen sorunu sordun,cevabını da aldın şimdi sıra bizde."dedi yine pembe saçlı olan.

Genç kız bu söze karşı omuz silkti.

"Pekala. Adın ne ?" dedi mavimsi saçları olan.

"Adım İrene."dedi ve esnedi.

"3 saat uyudun ve uykun mu var?"dedi yine pembe saçlı olan.

İrene kafasını salladı. Ona bakan 5 kafaya dikkatli bakınca o beş kafanın Nu'est olduğunu anladı.

Nu'est.

Karşısında Nu'est vardı.

Bir dakika!

Onlar Nu'est'ti.

"Bir dakika siz Nu'est?"dedi İrene. Bu söylediğine kendisi bile gülerken koltuktan bir kez daha düştü.

"Tamam,bu soru biraz fazla saçma oldu. Ama yani sonuçta hayranı olduğum grupsunuz. Ve insan her zaman Nu'est'i kanlı canlı olarak görmüyor değil mi?"dedi İrene gülerek.

"Sen biraz Türklere benziyorsun."dedi Baek Ho.

"Annem Türk,babam Koreli olduğu için."dedi İrene.

"Aç mısın?"dedi Minhyun.

İrene kafasını olumsuz olarak salladı.

"Neden ağlıyordun? Anlatmak ister misin?"dedi Aron.

"Anlatmak iyi gelir sanırım."dedi ve derin bir nefes alıp anlatmaya başladı.

"Annemle Türkiye'de yaşıyorduk. Mutluyduk. En iyi arkadaşlarım vardı. Normal birisiydim. Ta ki dün babam geldi ve beni zorla Kore'ye getirdi. Yani gelmek zorunda kaldım. Eğer gelmezsem anneme zarar vermekle tehdit(umarım doğru yazdım ki kesinlikle yanlış yazdım😂)etti. Ben de mecburen geldim. Ağlamamın sebebi de... Ağlamamın sebebini unuttum."

"Pekala. Kore'ye gelmek o kadar kötü değil sanırım?" dedi JR.

"Arkadaşlarımdan ayrılmak kötü. Yoksa ben de çoğu genç kız gibi Kore fanıyım. Kore'yi ben sizin sayenizde sevdim ama Türkiye'de bir yaşamım vardı. Şöyle düşünün, beşiniz de birbirnize bağlısınız. Mesela Aron Amerika'ya gitse? Kendinizi eksik hissedersiniz değil mi? Ben de eksik hissediyorum işte."dedi İrene.

Dediği gibi eksik hissediyordu kendisini. Orada sevgilisi vardı. Sahi acaba Ege ne yapmıştı o gidince?

"Neyse ben gitsem iyi olur."dedi ve yavaşça kalkmaya çalıştı. Kalktı kalkmasına da kalktığı gibi JR'nin kucağına düştü.

'Bu kadar rezillik de fazla ama!' diye sitem etti içinden.

"Gitmekte acele etme saat fazlasıyla geç oldu."dedi Minhyun.

"Ne kadar geç?"bunu söylerken hala JR'nin kucağındaydı.

"Saat 1."dedi Baek Ho.

"Tamam,babam fazlasıyla kızacak. Ama umrumda değil."dedi İrene.

"Bu arada beni JR kızı indirseydin ya?"dedi Ren alayla gülerek.

İrene iyice kızarmıştı. JR transtan yeni çıkmış gibi İrene'yi yaşça yere indirdi.

"Babanın adı ne? Belki tanıyoruzdur?"dedi Aron.

"Açık sözlü olayım mı? Babamın adını bilmiyorum."dedi İrene.

Sonradan aklına geldi telefonunda babasının numarası olduğu ama aramak istemedi.

JR tam bir şey söyleyecekken kapı çalındı. Baek Ho kapıyı açmaya gitti. Baek Ho'nun yanında bir adam vardı.

Babasıydı!

İrene'nin babası!

"Neredeydin İrene? Seni çok merak ettim."dedi.

"Etmeseydin!"diye çıkıştı İrene.

İrene düşündü. Babası onu nasıl bulmuştu?

"Onu nasıl buldunuz bilmiyorum ama teşekkür ederim çocuklar."dedi İrene'nin babası.

"Bir dakika bir dakika! Nasıl ya?! Bana birisi açıklama yapsın!"dedi İrene.

"Baban bizim...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Dırırırım! En heycanlı yerinde qesmek 💗 ben 😂😂😂