YOKOLUŞ

2. BÖLÜM: SİYAH SIVI

SEZİN ATAHAN

'Ruhlarına seslenen bedenler, kayıplar.

İçlerinde bulunan ruhlar, bundan habersiz.'

İki cümle yazdığım kağıdı katladım. Bu sefer atmak yerine kutunun içine koyacaktım. Çünkü, idam edilmeye değil birbirlerini bulmaya mecbur olan ruh ve bedendi.

Beden ölmeden önce bulunmalıydı.

Yoksa ruh eziyet çekerdi.

Kutuyu yere koyarak ayağa kalktım. Odadan çıkarken kapıyı yavaş bir şekilde kapattım.

Gece bitmiyordu. Alacağı varmış gibiydi.

Üzerime mont giyerek evden çıktım. Sıcaklar artık giderken soğuk kendini aratmıyordu.

Soğuk hava dalgası saçlarımı uçuşturdu. Kapşonumu  başıma geçirerek yürümeye devam ettim.

Telefonumu cebimden aldım ve kulaklığımı taktım. İstediğim şarkıyı açtım. İlk olarak müziğin melodileri kulağıma doldu ve sonra sözler ağızdan akmaya başladı.

Dün gece yaralı küçük bır kız bulunmuş,
Etrafına sarı kurdeleler sarılmış,
Son bir kez süslemek istemiş onu büyükler yine,
Yasaklarıyla.'

Yaklaşıp yakından bakınca gördüm.
Yatan benim küçüklüğüm,
Ve ben büyüdüm.'

Model grubunun besteleri, sözleri her şeyiyle çok güzeldi ve çok beğeniyordum.
  
Karşıma çıkan kişi ile şarkının devam etmesine izin vermeden durdum.

Yüzü, bakışları, gülüşü hiçbiri değişmemişti.

Bana doğru gelmeye başladı, bense yere çakılı bir şekilde duruyordum.

Devam et, dedim kendime. Devam et, Sezin.

Ayaklarım söylenileni uygular gibi yürümeye başladı. Ama yüzümde bir mimik bile kıpırdamıyordu. Yavaş yavaş adımlarla yürüyorduk birbirimize ama bunu yapmayı istemiyordum. En sonunda birbirimize iyice yakınlaştığımızda elleri belime gelip beni sıkıca sardı.Bense kollarımı boynuna doladım.

"Gerizekalı." dedim sarılırken.

"Çok özledim." dedi bana karşılık verirken. Ama, farklı bir şey vardı. Beni sıkıca saran kollar, onun kolları değildi. O adamın kolları değildi. O adam bana böyle sarılmazdı.

Boynuna dolalı ellerim ile parmaklarımda hissettiğim sıvı... Kafamı boynundan kaldırıp elime baktım.

Kan.

Gördüğümü anlamış gibi kollarını belimden çekti. "Merak etme, iyi olacağım." kollarımı boynundan çektim. "Hayır." yalvarmıyordum, tehdit ediyordum. "İyi olacağım," dedi tekrarlayarak. Aynı anda boynumun sağ kenarından sıvı aktı.

"Ama sen iyi olamayacaksın." elimi boynuma götürdüm. Siyah sıvı boynumu deliyordu, ama acıtmıyordu.

"Ne diyorsun sen?" her şeyi çözen Sezin Atahan, bunda takılı kalmıştı.

"Sana yardım edemem." o adam gibi konuşmuyordu. "Gerçek değilsin sen!" diye bağırdım. Gülerek elini boynuma götürüp bastırdı. O da ne yapacağını bilmiyordu, benim gibi.

Görüntü birden değişti, adam kayboldu.

Yerine heryeri siyah olan kız geldi. Ağlıyordu, siyah yüzünde beyaz göz yaşları vardı. Titreyen elindeki metal ile bana yaklaştı. Ama metali bana değil kendisine batırıyordu. Yalnız değildi ve ben sonra anladım,