Once A Stranger

Once A Stranger 1

Tumayo ako nang marinig ko ang aking pangalan upang kunin ang aking inorder na kape. 'Di na kasi ako nakapag almusal kaya kape lang talaga ang katapat nito.

"Thank you" ngiting sabi ko sa kahera.

Paalis na ako nang biglang nagbeep iyong cellphone ko na agad kong tiningnan.

I'll be late for 25 minutes.
Sorry, Urgent meeting.
- Dids

I groan upon reading her text. Hindi na nga ako nakapag-almusal para di malate sa usapan namin tapos ganito?

May meeting siya so meaning tatambay na naman ako ng matagal sa school. Naku! Kung di ko lang talaga best friend tong si Dids baka nasapak ko na. Next time nalang siguro kami manonood ng Camp Sawi.

I replied at her disappointed, saying mag-aantay nalang ako sa school.

Pero bago ko masend yung message ko ay may nabunggo ako. I got panicked. Takot ko lang baka nabuhusan ko ng kape iyong shirt ng nabunggo ko. At mas lumuwag pa sa takot ang mata ko dahil kulay puti pa ang suot nito.

OMG!

"Oh my, I'm sorry po! Sorry!.." I wholeheartedly apologized. Ni hindi ko tiningnan ang mukha niya, nakayuko lang ako dahil sa takot at kahihiyan kaya sobrang concentrate ako sa pagpapahid ng damit niya - kung sakaling nabuhusan man siya.

I should remind myself to not use my phone again in situation like this.

"It's okay.." he calmly said.

Nakahinga ako ng maluwag nang makitang walang mantsa ang damit niya. Nagpapasalamat tuloy ako dahil nauso ngayon lagyan ng cap ang coffee. Wew!

I apologized once again after I rushed outside the coffeehouse. Not even bothered looking at his face. Lumabas ako ng nakayuko dahil nakakahiya!

We got all people's attention inside.

Sumakay ako ng jeep na iyon parin ang nasa isip ko. Sa kamalas malasan muntik pang lumampas ang jeep na sinsakyan ko sa Austile University, buti kinilabit ako ni Seth na di ko namalayang katabi ko rin pala.

"Bababa karin ba dito?" walang emosyong tanong niya.

"H-ha??" Pumiyok pa iyong boses ko kaya tumilhim muna ako at tumango sa kanya "Ahh, O-oo.."

He just nod at me in return at bumaba na. Sumunod ako ngunit ng balingan ko si Seth ay di niya man lang ako inantay.

Wag ka kasing mag expect. Past without closure is equals to hatred. So deal with it.

"Seth!" I shouted and he immediately stop. "S-sorry.." Bigla ay nawala ang mga salitang gusto kong sabihin sa knya.

Alam ko na alam niyang hindi iyon dahil sa katangahan ko sa jeep ang pinanghihingi ko ng sorry. Kundi sa pambabasted ko 'kuno' sa kaniya noon.

Alam ko na I was the one who made him hope na sasagutin ko siya. Our feelings were mutual then. He likes me and I like him. And I still like him. But..

Hindi ko kayang masaktan si Dhids. She's head over hills to Seth. Tandang tanda ko ang mukha ni Dhids nang sabihin ko sa kanyang nagconfess si Seth sa akin. I can feel the pain kahit sinabi niya sakin na she's very happy for me and she's rooting Seth for me.

Ayokong saktan o makipagkompitensya sa best friend ko. So I choose the hardest way for us to be peaceful. But not peaceful for Seth and me at all.

Before they meet me, there is something mutual between Seth and Dhids that up until now is hindi ko parin alam. Baka kako ako lang iyong panggulo sa kwento nila.