After HS (greek translation)

- 14

Επιτελους ειναι Παρασκευη και η πρωτη μου εβδομαδα στο κολεγιο εχει σχεδον τελειωσει. Νιωθωντας ευχαριστημενη με το πως εχει περασει η εβδομαδα, κανονισα να κλεψω λιγο χρονο απο το αποψινο μου διαβασμα νοικιαζοντας μερικες ταινιες αφου η Στεφ θα ειναι σε κανενα παρτυ. Το να εχω την υλη απο ολα τα μαθηματα κανει τα πραγματα πιο ευκολα για μενα γιατι μπορω να ετοιμάσω τις εργασίες μου νωρίτερα. Παίρνω την τσαντα μου και φευγω νωρις, σταματώντας σε μια καφετερια να παρω ενα καφε για να εχω εξτρα ενεργεια για σημερα.

''Τέσσα σωστα?'' μια κοριτσιστικη φωνη λεει απο πισω μου την ωρα που περιμενω στην ουρα. Γυρισα να δω ποια ηταν και βρηκα το κοριτσι με τα ροζ μαλλια απο το παρτυ. Νομιζω η Στεφ την φωναζε Μόλλυ.

''Ναι'' της απανταω και ξαναγυριζω μπροστα.

''Θα ερθεις αποψε στο παρτυ?'' ρωταει. Αναστεναζοντας γυρναω παλι προς το μερος της και κουναω αρνητικα το κεφαλι μου. ''Θα επρεπε, θα ειναι φοβερα'' λεει και χαμογελαει. Χαιδευει με τα μικροσκοπικα της δαχτυλα ενα μεγαλο περιστροφικο τατουαζ στο χέρι της.

''Κριμα, ηξερα οτι ο Ζέιν ηθελε να σε δει'' λεει και δεν μπορω να ξεσπασω σε γελια.

''Τι? μιλουσε για σενα εχθες''

''Αμφιβαλω για αυτό...αλλα ακομα και αν μιλουσε εγω εχω αγορι'' της λεω κάνοντας το χαμογελο της να μεγαλώσει .

''Κριμα, θα μπορουσε να εχουμε ενα διπλο ραντεβου'' γελάει πονηρά και ευχαριστω τον θεο οταν η παραγγελια μου ειναι επιτελους ετοιμη. Τα χερια μου τυλιγονται γυρω απο το ποτηρι πολυ γρηγορα και λιγο απο τον καφε πεφτει στο ενα χερι μου και με καιει, βριζω απο μεσα μου και βγαινω απο το μαγαζι.

Διπλο ραντεβου? με ποιον? Με εκεινη και τον Χαρρυ μαλλον. Όχι ευχαριστώ. Ο Ζέιν ηταν πολυ καλος και τα σχετικα αλλα ο Noα σημαινει τα παντα για μενα. Δεν εχουμε μιλησει πολυ αυτην την εβδομαδα επειδη ειμαι πολυ απασχολημενη συνεχεια. Του στελνω ενα γρηγορο μηνυμα λεγοντας του οτι μου λειπει και πηγαινω προς την ταξη.

Η μερα περασε τελεια. Συναντηθηκαμε με το Λιαμ στο βιβλιοπωλειο για να περπατησουμε μαζι μεχρι την ταξη της Λογοτεχνιας. Ακουμπαει με την πλατη του τον τοιχο την ωρα που πηγαινω προς το μερος του και με καλωσοριζει με ενα μεγαλο χαμογελο.