The Descendants

Where's Daddy?

Zhandra's POV

"Mom, may balita na po ba sila kay daddy?"  Hindi ko maalis ang kaba at takot sa tanong ko, its almost a month ng mabalitaan namin na gumuho ang ilang bahagi ng Mt. Kayle na pinutahan ni daddy't mga kaibigan niya. Researcher sila at hindi ko parin alam kong ano ang nire-research nila.

"Wala pa." siryoso nyang sabi't ngumiti, alam kong pilit lang yun at gusto niyang ipakitang na malakas siya. You dont need to do that, mom. 

Aaminin ko may part sakin  na gusto ng sumuko pero ayaw kong bumitaw. i still have my faith and I really want my daddy back.

I cant imagine life without him even though hindi kami ganun nag bo-bond dahil sa work at researches niya pero everytime na meron siya, walang oras na hindi ko siya kasama, he showed me love and care. Kaya masasabi kong he loves me and i love him so much.

Nag paalam ako kay mommy na bumalik sa kwarto ko. Pag pasok ko sa kwarto ko dali dali akong pumunta sa bintana ko para tingnan yung mga lalaki kaninang kausap ni mommy.

Nag uusap sila. Ano kaya ang pinag uusapan nila? Sana naman ginagawa nila ang trabaho nila. Napansin ko yung lalaking pumasok sa bahay kanina na kinausap si mommy, may kausap siya sa phone niya, hindi ko maiwasang hindi matitigan ang kamay niyang may tattoo. Parang isang Ancient letters or symbol. I dont know.

Nabigla ako ng napatingin yung lalaki sa bintana or more like, at me. Kaya bigla akong umalis don. Wait?! Bakit ako natakot? Eh wala naman akong ginagawang masama ah.

ayss!! naman.

Unti unti kong sinilip sila sa bintana. may binulong yung lalaki sa katabi niya kaya napatingin din yung lalaki sa dawi ko. Ano bang poblema nila?  may sinabi yung lalaki sa mga kasamahan niya kaya dali dali silang sumakay sa mga saskyan nila at mabilis na humarorot ang mga sasakayan. hays! what's there problem?  Weird nila.

Naglakad ako papuntang kama't pa talong humiga sa kama na naka wide arms. bumuntong hininga ako.

"dad, kung nasaan kaman, sana ligtas ka. I love you. Stay strong." bulong ko sa sarili ko. I know him, he's brave, Zhan.

****

Kring!! kring!! kring!!

Unti unti kong munulat ang mata ko at nilibot ang paligid. Nasa kwarto ako. Mukhang nakatulog ako sa pagod.

Kring!! Kring!! kring!!

Hay nako!! Agad kong inabot ang telephone na tumutunog.

"he-hello?" i asked.

"Zhan!!! bumaba ka dito bilis!!!" excited na sabi ni mommy. Teka? whats with the rush?? may balita na kaya sila kay daddy?!! OH MY GHADSSS!!! PLS! PLS! PLS! sana meron nah at good news dapat!!!

Dali dali akong bumaba papuntang sala at nakitang naka upo si mommy at sa harap niya'y may dalawang babaing naka shades. Napa lingon sila ng maramdaman ang presence ko.

umupo ako sa tabi ni mommy.

"Anong meron?" ayaw kong ipakita ang excitement sa tono ko baka kasi hindi tungkol kay daddy at umasa lang ako kaya naging normal lang ang tono ng boses ko na tila walang alam.

"May survivor." maiksing sabi ng babae na naka poker face parin.  nabigyang liwanag ang mukha ko sa sinabi niya.

"sino!?!" hindi ko na maiwasan ang galak na nararamdaman ko. gusto kong marinig ang pangalan ni daddy pero kung hindi siya alam kong masakit pero pipilitin kung maging masaya dahil may naka ligtas.

"Si...." ano batong babaing to may pa surprise surprise effect pang nalalaman. JUST SPILL IT OUT!!

"Si Theo." huh? hindi si daddy? Yes. dissapointed ako dahil hindi pa nila na hahanap si daddy pero ngayong alam ko ng may naka survive eh mas tamaas ang faith ko na buhay pa si daddy dahil may naka ligtas kasi at baka siya rin.