Jungkook bazı testlerden geçmiş ve kemoterapi için hazırlıklar başlamıştı. Evde ölüm sessizliği hakim. Hiç kimseden bir ses çıkmıyor. O gün bana söylediğin şeyleri direkt olarak çocuklara bildirdim.
Herkes üzgün ve hiç kimse bir şey yapmak istemiyor. Herkes kendi halinde oturuyor. Jungkook olmağı zaman evin hali böyle. Ya hiç o kapıdan girip Jimin'nin boyuyla dalga geçmezse diye düşünüyorum. Jimin'nin bunu özlediğinden bile eminim.
Hepimiz onu özlüyoruz.
Jungkook'u kaybetmekten ölesiye korkuyorum. Ailemi kaybetmemin üzerine onu da kaybedemezdim. O bana aile oldu.
Çocuklar bile bazı sıkıntılarımı anlayamazken o, bana aşmam için yardım etti.
Çalan kapı zili herkesi işinden ayırıyor. Herkes birbiriyle göz göze geliyor ve ben yerimden kalkıyorum. Kapıyı açtığımda seni görmeyi beklemiyorum Yoongi.
Hem de hiç.
Mahcup bir şekilde gülümsüyorsun.
"İçeriye gelebilir miyim?" Önünden çekilip senin için yolu açıyorum. İçeriye girdiğinde yaptığın ilk şey çocuklara buruk bir şekilde gülümsemek oluyor.
"Neden bu kadar sessiz?" Hepsi yerlerinden kalkıp sana sarılıyorlar. Seni ilk gördüğümde tanımayan tek kişi benim ve onların nasıl hemen tanıdığını anlayamıyorum.
Benim Yoongi'me hiç benzemiyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
doctor ❆ min yoongi✔
FanficÇünkü aşk sizi içine çeken derin bir kuyudur ya ışığa giden yolu bulursunuz ya da derinliklerinde kaybolursunuz. To;; @nomercynodie Kısa hikaye.
