STATUS: Friendzoned.. BOOK 2! [ON GOING]

Chapter 4

Stephen's POV

How can I assure her na siya nalang?

How can I assure myself na siya nalang?

Posible bang pagbalik niya ng Manila eh magbago na naman ang isip ko?

Of course I should be sure na siya na.

Siya na yung pinili ko, binigyan ko ng singsing, at niyaya ko magpakasal. Bakit ko sasabihin na hindi ako sure?

Pero paano ko siya iaassure?

Yung tipong hindi na siya magdududa na ipagpapalit ko siya ulit?

Wag ko na siya pabalikin?

Pakasalan ko na agad?

Ready na ba ako?

Malamang dapat ready na ako. Hindi naman pwedeng sinabi ko lang yun dahil ayoko nang pagdiskusyunan pa ang lahat. Hindi naman pwedeng kaya ko lang siya papakasalan e para matapos na ang mga pagtatalo tungkol kay Lanie. At lalong hindi ako napilitan lang na gawin yun dahil wala na akong choice.

I made a choice.

To be with her for the rest of my life.

And there's no backing up.

Mama: Anak sigurado ka na ba sa  desisyon mo talaga?

Stephen: Ayaw mo ba, ma?

Mama: Hindi sa ayaw, gusto ko lang siguruhin na hindi ka na aatras kagaya ng ginawa mo dati. Nako ewan ko ba dyan kay Krishna kung bakit nagpauto na naman sayo.

Stephen: Grabe ka naman sakin, Ma.

Mama: O bakit? Totoo naman. Kung ako lang siya e maghahanap ako ng taong sigurado sakin. Kaya kita tinatanong kung sigurado ka na.

Stephen: Sigurado ako, Ma kaya lang.

Mama: Hindi ka sigurado.

Stephen: Sigurado na ako

Mama: Kaso?

Stephen: Kaya lang di ko alam kung paano ko ipaparamdam sa kanya. Parang ayaw niya kasi maniwala na totoo lahat to.

Mama: Maging sincere ka lang. Wag mo sabihin to shut her up. Sabihin mo kasi yun ang nararamdaman mo.

Stephen: Yun naman yung nararamdaman ko eh.

Mama: Anong ikinakabahala mo?

Stephen: Si Lanie. Baka manggulo na naman siya.

Mama: Naisettle mo na ba sa kanya lahat? Kay Lanie? Kung ako sayo kausapin mo na siya para wala nang masira pa ulit. Ako ang napapagod sa inyo ni Krishna sa kakaaway bati niyo. Kayong mga bata kayo wag niyo nga paglaruan mga sarili niyo.

Stephen: Ma, yung presyon mo. *laughs*

I didn't settle anything with Lanie. The last time I talked to her, sinabihan ko na siya to back off. Hindi naman talaga siya buntis. At kung buntis man siya, malamang sa malamang ay hindi ako ang ama. I told Krish na Lanie made it up, kasi imposible talagang ako ang nakabuntis sa kanya.

I never even kissed her.

Not ever.

Kaya nag iisip talaga ako kung pano nangyari yun.

But what's important now is to settle it with her. Na she's not welcome in my life anymore, and I choose Krishna over her.

END OF CHAPTER.