Happy Endings Don't Exist [ON HOLD]

1

Chapter 1: Ballpen

~~*                

Malamig na haplos ng hangin...

. . .

tahimik at payapang buhay...

. . .

mga nag-aawitang huni ng ibon...

. . .

Muling nagbabalik ang mga alala ala NAMING DALAWA na hanggang

ngayon ay sariwa pa. Mahal na mahal ko pa rin sya. . .

kahit na. . .

May mahal na syang iba.

hindi ko mapigilang hindi maluha. . .

Wherever I go, it only reminds me of him.

***

"El, I'm sorry but I have to leave you. I loved you but I dont love you anymore."

kNagpatuloy lamang sya sa pagsasalita ngunit ang mga huling salita nya ang paulit ulit kong naririnig. 'I dont love you anymore.' this couldn't be possible. He was just joking. I know, it's just a joke. He loves me. I can feel it. Ginawa nya ang lahat para maging kami. Ramdam na ramdam ko na mahal nya ako. Kita ko sa mga mata nya ang pagmamahal na yun. Nagbibiro lang sya. Tama, ginu-good time nya lang ako.

"Good one, Van." Tumawa ako ng pilit pero seryoso pa din ang kanyang mukha. Nag-umpisa na akong kabahan. Bakit hindi pa sya tumatawa? Joke lang namn nya to diba? Nangingislap ang kanyang mga mata. Tumingin sya sa itaas para pigilan ang mga luhang nagbabadyang pumatak sa kanyang mukha. "Now's not really the time joking though" naiinis kong sabi.

He swallowed nervously, his Adam's apple bobbing."Don't make this hard for me, El. You know what I mean."

I took a deep breath before responding. "Pardon, please be direct to the point, I  don't understand what the hell you were talking about!"  Di ko na napigilan ang sarili ko na mapasigaw dahil sa yamot.

Hinawakan nya ako sa magkabilang braso at tiningnan ako ng sobrang lalim. "I love someone else, I'm breaking up with you."

Nabingi naman ako sa huli nyang sinabi. May kung anong tumusok sa dibdib ko at nakaramdam ako ng kirot. Naikuyom ko ang aking kamao habang nag-uunahang pumatak ang mga luha ko. I smiled bitterly. "That's it Van? It took us couple of years for me to answer you and now you're telling me to let you go?! 6 months pa lang tayo at aayaw ka na agad? Stop making fun of me, Van. It hurts you know."

Umiwas sya ng tingin at huminga ng malalim."I'm sorry I have to leave. I'll come back again" Hinaplos nya ang mga pisngi ko para pawiin ang mga luha. Mag sasalita pa sana ako ng hawakan nya ang baba ko at inilapit iyon sa mukha nya. He kissed me. . .goodbye.

Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa nya. Tila pinako na ako sa kinatatayuan ko. Napipi na ata ako dahil ayaw kumawala ng mga salita sa bibig ko.

He smiled again and whispered "But not beacause of you."

The next thing I knew, nawala na sya sa paningin ko.

***

Ang sakit sakit na marinig ang mga katagang iyon mula sa taong pinakamamahal mo. Hindi ko kayang mawala ang taong pinakanagpasaya sakin. ang taong  pinrotektahan ako sa lahat ng mga mananakit sakin. hindi ko kayang maiwan mag-isa. Hindi ko kaya.

Tatlong taon na pala ang lumipas ng iwan nya ko.

Nag-iisa. . .

umiiyak. . .