Θα πάω σπίτι. Ελπίζω να μην είναι οι γονείς μου εκεί.
[...]
Άνοιξα την πόρτα και όσο αθόρυβη ήταν η κίνηση μου, δύο βλέμματα στράφηκαν πάνω μου.
"Γιατί γύρισες τόσο νωρίς;" Με ρώτησε η μητέρα μου. Μακάρι να μπορούσα να πω την αλήθεια. Αλλά δεν μπορώ.
"Με πονάει πολύ το κεφάλι μου και με άφησαν να φύγω."
"Πήγαινε να ξαπλώσεις και θα σου φέρω μία ασπιρίνη."
" Θα την πάρω μόνη μου και θα πάω πάνω. Μην με ενοχλήσετε.... θ-θα κοιμηθώ λίγο"
"Δεν θες να φας πρώτα;" Με ρώτησε ο πατέρας μου.
"Δεν πεινάω."
