First Section (✔)

Epilogue::)

After 4 Months

Jeriana's Point Of View

"Jeriana! Halika na. Hinahanap na tayo nila Mom and Dad."-Jairo

"Jairo, sure ka? Nahihiya talaga ako at kinakabahan."

"Hindi yan kasama mo naman ako, promise hindi kita iiwan. Mababait naman ang mga magulang ko kaya you don't need to afraid."
Sabay yakap niya saakin.

And Yes. 4 months na ang nakalipas at sariwa parin saamin ang nangyari.

Ngayon ipapakilala ako ni Jairo sa mga magulang niya, bilang isang Girlfriend niya.

Nagtatanong kayo kung nasaan na ang iba?
Well, si Harrold na comatose. Dahil nung pagkabagsak nila sa river, tumama ang ulo niya sa bato. Sabi ng doctor may Chance na Kalahati sa memory niya ay mawawala.

Worrying about Oracle?
Sad To Say But, Oracle is Dead. Hindi namin lahat alam kung bakit at papaano namatay si Oracle.

Nakita lang siya sa school forest na nakahilat at basag basag ang mukha. Kasama niya si Maam Shaiyana. Pero ang katawan ni Shane is still MISSING.

Krngg..... Krng....

Bumalik ang ulirat ko ng tumunog ang cellphone ni Jairo.

"Excuse me."
Sabi niya at tumalikod muna saglit.

Habang may tinatawagan si Jairo.
Tumitingin lang ako sa napakagandang garden nila.

Pero isa lang ang umagaw ng atensyon ko.
Sa dulo ng puno ng mangga. May naaninag akong pigura ng tao.
Tila ba nakangiti pa ito ng nakakakilabot saakin. Hindi ko gaano makita ang mukha niya. Pero sure ako siya si....

SHANE

Ang Bilis ng tibok ng puso ko. Pagkakurap ko.
Nawala na siya.

"Halika na, hinahanap na tayo nila Mark. Kung hindi mo pa kayang harapin sila mom and dad. Bisitahin daw natin ang mga puntod ng mga Classmates natin."
Hindi ko napansin nandiyan na pala sa likod ko si Jairo.

"Ahh. Uhm, sige."
Sabi ko.

"Are you sick? Parang nakakita ka ng multo ah."

"Ah... wala to. Medyo nagulat lang ako sa pagdating mo. Hehe."
Tanging naisip kong sabihin.

At sabay na kaming pumunta sa Hospital.

After Few Minutes

"Yo! Hi Guys!." Bungad samin ni mark.

"I miss you Jerian." Sabi saakin ni Liana sabay yakap at beso.

"Kamusta na pala si Harrold?." Tanong ko.

"Ahm.. ganun parin, hayaan niyo gigising din siya."
Nakangiting sabi ni Kimberly pero halata sa boses niya ang lungkot.

"Tara na guys. Inaantay na tayo ng mga classmates natin. Yung mga bulaklak Mark?." Sabi ni Jairo.

"Ay! Wait lang. Nakalimutan ko."
Sabay takbo pabalik sa loob ng Hospital.

Bumalik naman agad si Mark, dala dala ang mga bulaklak.

Tapos, sumakay na kami sa Van ni Jairo.

Habang umaandar ang van, kasalukuyan akong nakatingin sa labas.

Nagulat ako ng makita ko si Shane, na may hawak ng Kutsilyo at puno ng dugo ang kutsilyo habang nakangiti saakin.

Kinabahan man binalewala ko lang yun.
Hanging sa Zzzzzzzzzzzz

"Jerian... jerian.. gising na. Nandito na tayo."
Isa lang naman ang tumtawag saakin niyan, at si Liana lang.

Bumangon na ako at bumaba ng van.

Sinalubong ako ng malakas na hangin, tila ba niyayakap ako nito.

Inabangan naman ako ni Jairo at inakbayan niya ako.
Sabay naming hinarap ang puntod ng mga namayapa naming kamag aral.

Kusang nagsitulo ang mga luha ko.
I really miss them.

Isang malakas na ihip ng hangin ang parang niyayakap kami.
I think sila ito.

Sa 45 na mag aaral ng First Class.

Ay anim lang kaming natirang mga Survivors.
Ngayon nagtatapos na ang kalbaryo sa buhay naming First Class.

Kung may natutunan man ako sa loob ng kalahating taon, na kalbaryo.

Ang ang Stay Strong maging malakas na kahit ano mang mawala, ay patuloy parin ang laban.

Ang 45 na tao ay ang tanging natira lang ay anim na tao.

Ako Si Jeriana Park ang Isa sa mga Survivor ng FIRST SECTION

                   THE END:::)))

__________________________________________________

Ending Date: September 11 2016

Haayyy... Di ko akalaing matatapos ko itong story ko.

Thanks sa support:)

Always Keep Reading.

Ang nag iisang dyosang author niyo
          - SeolDae09
My Real Name: Shaira Ejara

Love yah guys:) muah.