Sabah evden valizimi alarak çıktım ölü gibi hissediyordum kendimi . artık taksiye verecek param olmadığı için ilk defa otobüse bindim. Şimdi diyorum da "belki de önceden tutumlu olsaydım bunlar başıma gelmezdi özür dilerim anne özür dilerim baba affedin" derken için parçalanıyordu.ağlamamak için zor tuttum kendimi ama otobüsten indikten sonra göz yaşlarını tutamadı . ama kendimi toparlanmam lazımdı . bunu yapmaya biraz gayret verdikten sonra başarmıştım. Yurdun önüne geldiğinde önceden acıdığım haller aklıma geldi.yerleştikten bir hafta sonra çalışmıştım aslında yada öyle hissediyordum.bize armağan kolejinden gelen bursla ben sağlık bölümü okuyordum.
