10.10.2016
Saat 23.00
Annem babam ve ben mısırımızı hazırlayıp koltuğa kurulduk. Sağımda babam solumda annem yıldızlararası filmini izlemeye başladık. Filmin ortalarına doğru elektrikler gitti , önce 5 dakika bekledik belki gelir diye. En son babam dayanamayıp mum veya fener bulmaya gitti. Annemle ben ise telefonları çıkarttık. Sosyal medyaya bakmaya karar verdim. Çünkü bayadır eletrikler yoktu. Internet vardı. Facebook ve instagrama girmeyi denedim ama erışım yoktu. Ya çok giriş yapılıyo ya program çöktü yada meclısten gelen bı kararla girisim engellendi. O sırada Can mesaj attı. "Seda acilen saklanmamiz lazm hemen bahcedeki calilarin arasindan bizim eve gelin " diye. Noldugunu anlamayarak. " Niye saklaniyoruz anlamadm " dedim. O sirada aradi actim. " Soru sorma anneni babani al hemen gel " diye bagirdi. " Can..." dedim. Sozumun devamini getiremeden camlar kirildi ve icerisi dumanla doldu, ben noldugunu anlamadan siyah giyinimli adamlar eve daldi. Yuzlerinde maske vardi. Anne diyemeden her yer karardi.
11.10.2016
Saat 10.00
Gozlerimi acmakta zorlaniyodum. Ayaklarimda bi agirlik vardi. Yavas yavas actm gozlerimi. Etrafim dort tas duvarla cevriliydi. Sagimdaki duvarda tek pencere var ama siyah demir parmaklikli solumda da demirden bi kapi var oda siyah renkli. Odada iki yatak ve buyuk gri kapili yine demirden dolap var. Sanki hapishane odasndaym. Ayagimdaki agirliga baktim. Annemdi. Usulca ayagimi cekip basini yere koydum. Salaklar yataklar varken bizi yere koymuslar. Onu gectim babam nerde. Ayaga kalkip demir kapiya dogru yurudum. Kucuk dikdortgen bi aciklik vardi ustunde. Parmak ucuna kalkip bakmayi denedm olmadi. Tabi boy kisa olunca ise yaramiyo 😒. Ustune basilicak bisey aradim etrafta , yoktu. Demir dolaba dogru yurudum. Biraz zorladm acmak icin acilmadi , o sirada annem yavasca kalkti. " Noluyo , nerdeyiz biz Seda " diye sordu. Dudaklarimi buzup " Hic bi fikrim yok arti babam da yok " dedim. Yanima gelip sarildi. Annemin boyu bnden bi kac santim uzundu. "Anne kapidaki bosluktan baksana ne goruceksin " dedim. Tamam anlamnda kafasini sallayip kapiya dogru yurudu. 2-3 dakika bi saga bi sola dogru bakti ve gozleri buyumus bi sekilde bana dondu. Sirtini kapiya yaslayip yavasca asagi kaydi , tek adimda yanina gidip dizlerimin ustune coktum. Annemin omuzlarindan tuttum "Anne" dedim. Saskinca bakiyodu. Cevap vermeyince sarstim omuzlarindan. "Anne ne gordun ? " diye bagirdim. Iki-uc saniye sonra bana bakti . Isteklerimi , hayallerimi ve en onemlisi kaderimi degisticek olan sozu soyledigini bilmeden soyledi.
"Öldürücekler!!!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayakta Kal
Teen Fiction- Bir sey söylemem gerekiyor değil mi? - Gerekmiyor,bır şey söylemek sana göre değıl. Sen bırşey söylemeden de gidersin değil mi ? Hemde öyle bir gidersin ki , bırak yaşamayı insanın nefes alması bile yarım kalır. Sen o kadar bişey söylemeden giders...
