Hayat çok garipti.Aynı anda onlarca duygu yaşayabiliyordu insan.Bazen imkansıza aşık oluyor,ama onu seven birini istemiyordu.Ondan gidememek,ona gidememekti Nefes'in hayatı.Nefes dışardan çok mutlu görünse de,içinde fırtınalar kopan biriydi.Her zaman gülerdi ve her gülmenin altında bir acı yatardı.Gülümsemeleriyle kapatırdı acılarını.Kimse anlamızdı onu.En yakın arkadaşı Ada dışında.Bir tek o anlardı onu aynı duygulardan yanmış insanlar birbirlerini en iyi anlarlardı.Ada mutlu bir kız degildi.Nefes'in aksine içinde saklayamayan biriydi o.Annesi ve babası Ada küçük yaşlarındayken yetiştirme yurduna bırakmıştı onu.Kimsesi yoktu.Nefes onun kardeşi,annesi,babası olmuştu.Kardeşten öteydiler onlar.Beraber ağlayıp,beraber gülerlerdi.Ada Nefes'i Nefesim diye severdi.O olmazsa olmazdı çünkü.Nefes'in kalbini paramparça eden,kırılıp tekrar toparlanıp kırılmasına neden olan...Ve Ege.Esmer,siyah saçlı, uzun boylu,okyanus gözleri vardı.Burnu havada tiplerden değildi aslında o.Herkesle arkadaş olur,herkese kaynardı.Nefes'i sevdiğini sanmıştı.Nefes'te sevildiğini.Onların ki çocukluk aşkıydı.Ege 'çocuktuk çünkü'demişti.Ve ardından 'şimdi büyüdük'dedi.'Anlatabiliyor muyum?'Nefes'le söz vermişlerdi birbirlerine ne olursa olsun bitmeyecek diye.Ege ise büyüdüklerini bahane ediyordu.Çünkü onun aklı okuldaki kız Sevgideydi.Sevgi utangaç,herkesle arkadaş olamayan tiplerdendi.Nefes saplantılı aşkını unutmak için elinden geleni yapmıştı.Ama hala ondan gelecek en küçük bir bahaneye tutunmak istiyordu.Ne dese inanırdı o.Ada ise 2 yıllık plotoniğine bir türlü açılamıyordu.Belki sevilmemekten,belki de reddedilmekten.Nefes onun her zaman yanındaydı.Birbirlerini toparlaryacak tek kişi birbirleri ydi.Ada,Nefes'in Ege'i unutmasında yardımcı olacak,Nefes ise Ada'nın plotoniğine açılmasında...
