Bu benim ilk hikayem, ancak yenileri de olacak. Umarım beğenirsiniz ve okumaya devam edersiniz. ^_^
Gözlerimi kırpıştırarak karşımda duran çocuğa baktım. Gerçek değilsin, değil mi? Lütfen bana bu okulun sahibinin çocuğuna çarpmadığım, tüm bardak kahve- kahvem!!! Sinirle gözlerimi gözlerine diktim ve çığlık atmaya başladım. (Evim Sensin'i izleyen bilir, İskender ve Leyla dönen kapıda sıkıştıklarında ki kızın çığlığı)
Yaklaşık 10 saniye çığlık attıktan sonra, gözlerimi tekrar çocuğa diktim. Kaşlarını kaldırdı ve dudaklarını araladı "Bana sen çarptın." dedi öküzce.
Kaşlarımı kaldırdım.
"Öküz gibi omzuma giren ve kahvemi döken sendin ama!" dedim sinirle. Kafeteryada ki herkes bize bakıyordu. Sinirle yere döndüm. "Çizimlerim!" diye inledim yere eğilirken. O ise bir süre kalmış, ve ardından beni geçip yürümeye başlamıştı.
Hayvan.
Öküz.
Aptal.
Derin bir nefes alarak yerde, yarı ıslak duran çizimlerimi alıp dosyamın içine tıktım. Göz yaşlarım yanaklarıma hücum etmişti. Yaklaşık 3 aydır bu çizimlerle uğraşıyordum.
Tekrar gidip makinadan bir şekersiz kahve daha aldım ve masalardan birine oturup temiz kağıtlara çizmeye başladım. Derslere girmemeye ve bu çizimleri bitirmeye karar vermiştim.
Herkes yemeğini yemiş, beni kınayan bakışlarla bakmıştı ve sonunda da zil çaldığında gitmişlerdi. Kantinde ki hizmetli masaya gelmişti, elinde bir bez vardı. Başımı kaldırıp ona baktım "Sen derse girmeyecek misin?"
Omuz silktim ve gülümsedim "Giremem ki teyzeciğim, çizimlerimi bitirmem lazım." dedim. Başını salladı ve teyzgahın arkasına girip yine aynı bezle orayı temizlemeye başladı. Iyk.
Birden kafeterya kapısı açıldı ve biri içeriye girdi. Başımı kaldırıp bakmadım bile. Çizmeye devam ettim. "Ne o müdür oğlu yine mi dersten atıldın!" kafeterya görevlisi seslendiğinde, içtiğim kahve boğazımda kaldı.
"Bağırmasana Rich, bak kıza ne yaptın!" dedi müdür oğlu. Haaa az önce çarptığım o çocuk yani. Sesi o kadar alaycıydı ki.. Derin bir nefes aldım, hala ona bakmadan çizimime devam ettim.
Az sonra karşımda ki sandalye çekildi, yine de başımı kaldırıp bakmadım. "Ne o? Bir 'özür dilerim' de mi yok?" dedi. Başımı kaldırıp gözlerimi gözlerine diktim "Senin için herşey bir oyun mu?"
Ben daha soruyu sordum ama 1 saniye geçmeden o da konuştu;
" Benim ol desem olur muydun? "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Be Mine.
FanfictionDerin bir nefes alarak "Kelime oyunu yaptığını sanıyorsan?" dedim ve büyük bir cesaretle gözlerimi onunkilere diktim, kaşlarını kaldırarak sözlerimin devamını bekledi; "Sadece küçük bir kalp spazmı ve aşağlanma hissi." Alayla güldü "Bu kadar kolay...
