I Can Hear You

I'm Innocent

I Always Love You

"Hello ma? Can I just go home right now? I need to go home! I want our home not here! I'm innocent!" Sigaw ni Audrey sa kabilang linya.

"Dear, how many times do I have to tell you this. Audrey Sheena Fernandez! That you won't go home hanggang sa matapos yung case! Kailangan mo munang magkaroon ng peace of mind, Audrey! Ahhhh, At muntik ko nang makalimutan, may pinadala akong magiging manager mo." and her mom ended the call.

"Ugh! Fuck this life! Damn! Bwiset! Tangina naman oh! Ayoko na dito! Natatakot na ko mag-isa!" Sigaw ni Audrey sabay bato nung cellphone niya sa kama.

Habang iniisip ni Audrey ang mga nangyari, bigla nalang itong naluha ng hindi malaman-laman na rason. "Oh ngayon Audrey anong dahilan ng pag-iyak mo?" Sabi niya sa sarili niya at sinabunutan niya ang sariling buhok.

*Flashback*

"You can't do this to me mom! I don't have any hint why you doing this to me ma!" mangiyak-iyak na sabi ni Audrey sa mama niya nang biglang sinampal siya.

"No honey, you deserve this! You need to go at your own life! Binilhan kita ng condo, You need to live there as your punishment! Matanong ko nga Audrey Sheena! Saan ba ako nagkulang anak, bakit mo nagawa yun? Wala akong pinalaking criminal!" Sigaw nang mama ni Audrey sakanya na siyang isang malakas na sampal sakanya sa wakas.

"But mommy, wala akong ginagawa! Maniniwala ka sa sinasabi nang iba, kaysa sa sariling mong anak? Mom! Listen, hindi magpapakamatay ang isang tulad niya dahil insecure siya sakin, have sense mom. Matapang yun." Pagpipilit ni Audrey.

"As long as hindi pa sumang-ayon ang imbestigation sa'yo, at hindi pa napapatunayan na ikaw nga ang may sala, doon ka muna sa condo mo, para makapagisip-isip ka, at makapagisip-isip din ako nang mabuti. Naintindihan mo Audrey?" Her mom said calmly.

Kumuha muna ng lakas ng loob si Audrey at huminga ng malalim. "Okay fine, if that's what you want mom. I wouldn't say complain right now. Mapanatag lang yang loob mo."

Akmang kukunin na ni Audrey and maleta nang magsalita ang mama niya. "Ingat ka sa daan anak, magiging maayos din ang lahat." At niyakap niya ang kaniyang anak ng mahigpit.

"Sige ma." Audrey faked a smile.

*End of flashback*

Hindi namalayan ni Audrey na nakatulog na pala siya sa pag-iisip.

*KRIIIIIIIIIIIIIIING!*

Nagising nalang bigla si Audrey sa lakas ng ringtone niya. At sino ba tong tumatawag nang napaka-aga. Pasado alas kwatro pa lang ng umaga.

"Hello, who's this?" tanong ni Audrey.

"Audrey Sheena Fernandez, right?" sa ibang linya.

"Oo nga, so ano yun?" Tanong ni Audrey sa ibang linya.

"This is Steven Joseph Chua miss, and I'm gonna be your partner. Can you please open the door for me? So that makakapag-usap tayo ng mabuti personally." Tuloy-tuloy na sabi ni Joseph.

"Okay." Tipid na sagot naman ni Audrey, at hindi na siya nagdalawang-isip, kasi siguro yun na yung sinasabi nang mama niya last time.

Nang mapagbuksan siya ng pinto, agad na binati ni Audrey si Joseph. "Oh, hi. Pasok ka" Audrey said.

At pumasok na yung Joseph sa condo unit niya.

"First of all, I want to ask for apologize, kasi nakaistorbo ako ng tulog mo at ang late ko na din dumating. Sorry for my disturbance Audrey."

"Ah, wala yun. Okay lang. Hindi naman ako naistorbo." Depensa ni Audrey.

"From now on, ako na ang magmamanage sayo, ako ang magbabantay sayo Miss Audrey Sheena Fernandez." Joseph explained completely.