Maaga akong nagising para makapagjogging ako. It's been a week, simula nung last time na nagjogging ako. Biglaan pa nga yun eh. Pero ngayon, ready na ako. Short and white shirt will do na lang para mamaya. Ugh, I can't choose? Nike shoes or UA? Gaaaahd, hirap pumili. Siguro it took me 5 minutes to choose. HAHAHAHAHA. Ua na nga lang. Voila~ ready to go.
Pagkatapos ko mag-ayos, bumaba na agad ako para magbreakfast.
"Mom, Im starving."
"May bacon diyan pinaluto ko kay Manang kanina."
"Bacon? Gahd, thanks mom :) "
"Nga pala, san ka pupunta?"
"Jogging, tumataba na ako eh. I badly need exercise."
"Iba na pala batayan sayo ng tumataba?"
"Uhm, yeah."
After kong kumain, palabas na sana ako ng gate namin nang may narinig akong nagsasalita sa labas.
"Pa, mukhang naiwan ko yung isang maleta ko sa airport."
Teka lang, familiar yung boses nito ah? Tsaka ang aga-aga pa lang may bisita agad kami?
As I opened the gate, nakita kong nakatayo sila Ate Ram, Kuya Ezekiel, and dad sa labas. Dali-dali akong tumakbo sakanila. I've missed them so much.
"Dad, ba't biglaan uwi niyo?" tanong ko.
"Eh kasi 'tong kuya zeke mo, tinawagan siya ni Manager Rye. May photoshoot kasi sila sa wednesday eh."
"Pwede bang sumama ako ulit, kuya zeke?"
"Talk to you later okay? But before that, samahan mo nga 'tong ate ram mo. She needs to go to the airport, she left her luggage. I need to rest na kasi baby girl."
"Please, baby girl?" ate ram said.
"Magjo-jogging sana 'ko kaso next time na lang. Samahan na lang muna kita ate."
"Pasok na kami ni Dad sa loob, girls."
"Yes dad." I said.
-------------
While we're on the car, I suddenly feel dizzy. I don't know why, pero hindi ko lang masyadong pinansin baka dahil kulang lang ako sa tulog. Hays, ano nga pa lang araw ngayon?
"Wtf, saturday ngayon?"
Nagulat sa reaksyon ko si ate ram.
"Oo baby girl, why? "
"Nakalimutan ko hehe, may gagawin pala kami. I mean group project, after lunch."
"It's already 10 o'clock, sandali lang naman tayo sa airport eh. Pagkakuha ko ng luggage ko, uwi na tayo agad. Para naman makapag-pahinga ka pa, pati na rin ako."
"Oh andito na pala tayo, ate."
"Ako na lang papasok sa loob ha? Stay there."
"Samahan na kita, ate."
"If that's what you want, tara."
Habang naglalakad kami ni ate ram, naramdaman kong nagvi-vibrate yung phone ko. Someone texted me. And I found out na si Kobe pala 'yun.
From: Kobe
"Hi babe, good morning. :) sorry kagabi, hindi kita nasabihan. Alam ko naman kasing tulog kana eh, inaya ako nila Gab mag-inom. Oh? Alam ko iniisip mo, walang girls. Alam kong magagalit ka kapag meron eh, so hangga't maari sinabihan ko sila Gab na wala dapat girls. Anyways eat your breakfast na okay? Reply kana lang after mong mabasa 'to. Iloveyou babe."
After I read his text, hindi na 'ko nagdalawang isip na tawagan pa siya.
*Calling Kobe*
"Good morning, babe."
"Good morning din, nabasa mo text ko?"
"Yep, ba't biglaan inuman niyo nila Gab?"
"As always may problema na naman si Gab."
"Anyways, I already ate my breakfast na. We're here at the airport."
"Airport, why?"
"Kakauwi lang nila dad with ate ram, kaso ate ram left her luggage here. So binalikan namin."
"Oh, they're back."
"Yes, wait babe. I call you later, mwa."
I ended up the call cause I heard ate ram shouting, I think there's a problem.
"Ate ram, what's going on? "
"They just gave my luggage to the wrong person."
"Keep calm, okay?" I tried to calm down ate ram. So I asked her na ako na lang kumausap.
"Here's my card, you can call me anytime. As soon as possible sana mahanap niyo yung napagbigyan niyo ng luggage ni ate. Call me okay?"
"Yes mam, sorry again for the incovenience."
After that, diretso uwi agad kami sa bahay. Masyadong na-stress si ate dun sa nangyari sa airport. Hindi na rin ako umattend sa group project sa kadahilanang nakakaramdam na naman ako ng sakit sa ulo ko.
Ano bang meron saken? Anong nangyayari? Dapat ko bang ikabahala 'to? Bumabalik na naman ba? Dapat wala na 'to eh. Hindi pwedeng mangyari ulit 'yun. No, matagal na 'kong magaling. Think positive lang, Patricia.
