Yokluğundan Doğdum.

sen şarkısı.

Bir kimsesiz şarkı dolanıyor dilime.
Dizelerinde buruk bir matem.
Her hecesinde son'suz bir hasret.

Ruhumda düğümleniyor sözleri yetim şarkının.Öyle bir çaresiz çıkıyor ki her tınısı.Acımakla yetiniyorum.

Nakarata doğru ilerledikçe ani bir heyecan sarıyor yüreğimi.Daha çok çıkıyor sesim,her kelimesinde kayboluyorum bu öksüz şarkının.

Sonuna yaklaşıyorum artık,gizliden gizliye çalan fon ile yarışarak söylüyorum sözleri.Çabucak bitsin istiyorum,tekrar sırtlanamaz bir bitişi daha suskun yüreğim.Hemen olsun istiyorum.

Bitiyor.

Sen şarkısının sonuna geliyorum.

"Âfil."

Nefesimi şarkıya inat yavaşça dışarı verirken omuzlarım yere doğru dönüyor yüzünü.Zihnimdeki kargaşaya anlam veremiyorum,niye sadece sen oluyorsun orada?Merak ediyorum.

Tekrar yerleştiriyorum sen şarkısını eski gramafona.Aynı melodi siyahın hükmettiği bir hayat bulmaya başlıyor.Bu sefer karanlık geliyor dizeler.Anlamsız.

Zihnim sensiz pek mânasız.

Beni öldüreceğini bile bile gittiğin uğruyor hatırıma.Boğazımı sarmalayan o ipi kendi ellerinle çekip,sonra veda edişin.Biliyorum,pişman değilsin Âfil'im.

Bir Suskun kopmuş yaşamdan,haberin yok.

Sen de yoksun.

Ruhum odanın her biri yanına savruluyor,bekliyorum.Sonu gelecek,hissediyorum.

Sen de geleceksin.

Melodi yayılmaya devam ederken dalga dalga bedenime,seni düşlüyorum.Katilimi düşünüyorum.Bir kez daha gelsen,yeter ki gelsen,bir gelsen,diyorum.

Tekrar öldürsen beni.

Yine vazgeçemem senden,biliyorum.

Ruhumun boş çırpınışları devam ederken,hislerim bir Âfil tarafından katledilmişken sadece gülümsemekle yetiniyorum.

Bu sefer bir kahkaha yükseliyor,sessizliğe mahkum odada.

Hissediyorum.

Hatıralar bir nefes kadar yakında.Onlara ulaşmak için çırpınıyorum boşluğunda.

Boşuna.

Bir damla yaş armağan ediyor gözlerim plağa.

Değer mi,bilmiyorum.

Amansız bir öfke alevleniyor içimde,özlemin yerini alıyor,benliğime şehvetle hükmetiyor.Öfkemin önünde eğiliyorum,ona itaat ediyorum.Senden vazgeçmeyi deniyorum,olmuyor.

Boğuk sesler ulaşıyor kulaklarıma,uğultular içinde.Sonunda kendime geliyorum,yine Suskun oluyorum.Gidişine esir oluyorum,sabretmeye çalışıyorum,olmuyor.

Yokluğundan doğmuş yalnız benliğim,esirin oluyor.

Kurtulamıyorum.

Ben bir garip Suskun,Âfil'ine muhtaç oluyorum.

Sonra yok oluyorum.

Ve sen şarkısının sonuna geliyorum.
...

Çaresiz bir şekilde Âfil'ini bekleyenlere...
~sükûti

kelebegintihari 'na güzel yorumları için ayrıca teşekkür ederim.^^