Sebebini sorma yüreğim,bilseydim sever miydim?
Sevmezdim.
Pardon yanlış cevap verdim.
Yine,severdim.
Sebebini bilmezken benliğim,nasıl sevmesin suskun yüreğim?
...
Buruk bir gülümseme süslüyor dudaklarını,gözlerinde anlamlı bir demet bakış.Ruhundaki pişmanlığı fark ediyor solmuş,kurumuş zihnim.Sen de bitmişsin.
Benim gibi.
En azından yalnız değilmişim.
Çok sevmişsin.
Ama terk etmişsin Âfil'im.
Gökyüzü kucaklarken bedenini,son bir selam vermişsin,sonra beni sensizliğe mecbur edip gitmişsin.Sebebini hiç bilememişsin.
Benim gibi.
Yine yalnız değilmişim.
Hep yanımdaymışsın,benimleymişsin oysaki.
Sana haksızlık etmiş,sonra da kederlenip kadehlere vurmuşum derdimi.Derdim sekmiş kırık kadehlerden geri gelmiş darmaduman olmuş yüreğime ama sen gelmemişsin Âfil'im.
Artık çok geçmiş.
Fark ettiğimde ,sendeki Suskun kırığı henüz geçmemiş Âfil'im.
Ruhumdaki sızı geçmemiş.
Onu bana armağan etmişsin,son selamında Âfil'im,sevdiğim.Nasıl vazgeçsin hasretinden deliye dönmüş kederim?
Ben ki bir öksüz Suskun,yokluğunda yok olmayı seçmiş,kanatlanmış gökyüzüne gelmişim.
Sen,gökyüzünü terk etmişsin.
Suskun'undan vazgeçmişsin.
Benim gibi.
Hiç yalnız olmamışım,sevdiğim.
Sensizliğimde umutsuz derdime dalmış,seni sonsuz bir yalnızlığa mahkum bırakmışım Âfil'im.
Bencillik etmişim.
Bu sefer,seni ben,esir etmişim.
Özür dilerim.
Özür dilerim Âfil'im.
Özür dilerim,sevdiğim.
Seni gökyüzünde kaybetmişim.
...
Dertlerine dalıp,Âfil'ini yalnızlığa mahkum edenlere...
~sükûti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yokluğundan Doğdum.
Short Story"Saat hapis olmuş,akrep zincirim,muhafız sensin Âfil'im." Zaman seni haykırıyordu. Benliğim gibi. Sustun. Savaşıyordu kalbim. Seni sevdiğim günkü gibi. Yoktun. Sonsuzluğa uğurladın bedenimi. Kendin gibi. Sondun. Ve ben yokluğundan doğdum. *Yokluğund...
