Only you

Only you 24

{Jake pov}

"Goedemorgen." roept David wanneer hij de woonkamer in loopt. Iedereen was verder al wakker. Altijd wordt David al laatst wakker. Hij is een echte slaapkop. In het weekend blijft hij altijd tot 1 uur s′middags liggen. Een paar jaar geleden dacht hij dat het de volgende dag weekend was, dus hij had zijn wekker niet gezet. Om 12 uur sprong hij op en haaste zich in zijn kleren en sprong naar beneden. Ik zat daar met Katy aan tafel en zei dat wij uitval hadden maar dat hij gewoon naar school moest. Een uurtje later kwam hij boos thuis, omdat we studiedag hadden. Ik en Katy hadden hem laten gaan. Het was wel een goede grap vond ik. Je had zijn gezicht mogen zien!

"Hoi David."

"Morgen."

David loopt naar me toe en duwt me op zij.

"Schuiven Jake."

"En anders?"

"Je weet wel wat anders."

Ik zucht en sta op. Ik loop naar boven. Ik wil even een wandeling maken. Bruine broek, blauw overhemd, groene nikes. Dat is wel oke.

"Hey! Jake!" roept Leon wanneer ik de deur opentrek om naar buiten te gaan. "Ik wil ook even weg."

Ik knik en samen lopen we zwijgend naar het midden van het bos, waar ik met Ariana heb geslapen de eerste nacht. We gaan zitten op het gras.

″Wat wilde David doen als je niet opzij ging?″ vraagt Leon opeens.

″Eh, daar heb ik het liever niet over.″

″Weetje, Jake...″

″Wat?″

″Ik ben niet aangereden door een auto.″

″Hoe bedoel je?″

″Ik loog.″

″Waarom dan?″ vraag ik verward.

″Ik ben gay.″

Ik denk een paar seconden na. Wat maakt het uit dat hij gay is?

″Oke, maar wat heeft dat te maken met je wonden?″

″Ik ben in elkaar geslagen... Door mijn eigen vrienden.″

Ik kijk hem geschokt aan. Dat is vreselijk!

″Maar, hoe?″

″Jake... Het is niet altijd even makkelijk om homo te zijn. De eerste keer dat ik verliefd werd, was ik 12. Het was een jongen. Ik zat nog in groep 8. Ik wist niet waarom mij dit moest overkomen. Ik heb het mezelf vaak genoeg afgevraagd. Ik wilde er niemand over vertellen, je weet hoe sommige mensen over homo′s denken. Ik probeerde de jongen te vergeten en toen ik naar de middelbare ging was ik niet meer verliefd. Ik kreeg veel vrienden. Heel erg veel. Ik was zo wat de populairste jongen van de school, samen met mijn 3 beste vrienden konden we elk meisje krijgen die we wilden. Maar ik vond niemand leuk. Niemand meer sinds de basisschool. En ik wilde ook geen vriendin alleen omdat ik populair was. Ik was blij dat ik veel vrienden had. Maar ik kon er niemand over vertellen. Gisterochtend voor dat ik naar school ging, had ik nagedacht. Ik moest het toch bij iemand kwijt kunnen? Ik besloot het aan mijn vrienden te vertellen net toen de laatste bel ging. Ik zag ze knikken, maar ze zeiden niks. Ik was naar werk gefietst. Een beetje opgelucht dat ze niet boos waren was ik ook wel. Maar toen ik die pizza′s naar jullie ging brengen en ik er bijna was, sprongen ze uit de struiken en sloegen me in elkaar. Vrienden? Misschien ook niet. Ze geven niks om me. Populair zijn is dus helemaal niet belangrijk. Het is belangrijk dat je vrienden hebt die om je geven. En ik heb er geen één meer.″ Leon zucht diep.

″Jezus Leon... Wat erg! Hoe heb je kunnen denken dat zij je echte vrienden waren?″

″Dankje, maar ik heb geen idee. Echt niet.″

{Ariana pov}

Ik ren door het bos, op zoek naar Jake en Leon. Waar zijn ze? Ik hoorde de voordeur dicht gaan en toen waren ze weg. Zonder iets te zeggen. Als Leon maar niet weg is! Met die wonden kan hij niet zo maar rijden hoor. Hij kan zijn knie niet eens goed bewegen. Ik ren naar het middelpunt. Ik weet nog ongeveer hoe Jake en ik hadden gelopen. Links. Rechts. Links. Ik tel zacht de voetstappen die ik zet. Mijn gymleraar zei een paar weken geleden dat als je je voetstappen telt, je niet meer denkt aan hoe uitgeput je bent. En ik kan zeggen, het helpt bij mij voor geen meter! Ik ben zo geconcentreerd op het tellen dat ik struikel over een boomstronk. Ben ik de enige die altijd weer zoiets overkomt? Ik trek me omhoog aan een tak en ren verder. Dit keer wel lettend op de grond. Ieuw! Die tak was hardstikke vies. Ik veeg mijn hand af aan mijn broek. Ik moet er nu bijna zijn. Nog 3 stappen, 2 stappen, 1 stap. "Jake! Leon!" ik ren, nog sneller dan net, naar hen toe en spring op Jake. "Ik was hardstikke ongerust dudes!"

"Sorry schat." zegt Leon.

Waarom zegt hij dat? Ik ben Jakes vriendin. Ik kijk van Leon snel naar Jake, maar hij lijkt het niet erg te vinden. Jake en Leon kijken elkaar en kijken dan naar mij.

"Ariana... Ik moet je wat vertellen."

"Wat?" vraag ik nieuwschierig.

"Dat waren geen echte vrienden! Wat een sukkels. Ze zijn je niet waard Leon." zeg ik overtuigend. Nou, dat probeer ik. Het klinkt eerder bedroefd.

"Ik zit er over na te denken om dit jaar niet te doen." zegt Leon.

"Waarom?"

"Ik wil niemand van mijn school meer zien. Sowieso hebben ze het aan iedereen doorverteld! Dat zei Job nog voordat hij me in mijn gezicht sloeg."

"Sloegen ze je alledrie?"

"Nou eigenlijk niet. Alleen Job sloeg me. Maar Tristan en Wahil niet."

"Tristan en Wahil hè? Ik ken Tristan denk ik. Tristan Stam?" zegt Jake.

"Ja klopt."

"Hij is een goede jongen. Je kunt hem denk ik wel vertrouwen hoor. Hij was ook een vriend van mij! We zaten samen op Hip hop een paar jaar geleden. Misschien moest hij mee doen van Job."

Ik zie dat Leon diep nadenkt. Ik heb echt te doen met hem.

"Hmm, ja. Je hebt gelijk! Job wilde altijd de meeste aandacht! Hij is de soort van leider, snap je."

"Waarom sms je Tristan dan niet?" vraag ik nu.

"Omdat ik mijn mobiel niet bij me heb. Maar bedankt allebei!"

"Geen probleem. Vriend."

(Heeii! Ik vind dit hoofdstuk zelf niet al te fantastisch maar ja, dit kwam in me op, dus dit schreef ik ook op :P. Sorry voor weer dit gezeur over de namen. Maar please stem op:

June, Juliette, Hailey, Amelie, Colette

En op :

Jade, Maya, Zoey, Indy, Lucy of Nevine

Thank you for reading this :D Love you all xxx)