Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Such a cute. ." รอยยิ้มจางปรากฎขึ้นบนริมฝีปากรับเสียงที่เผลอพึมพำในลำคออย่างเผลอตัว ช่วงเวลาว่างหลังซ้อมบทหรืออะไรต่อมิอะไรเสร็จของเขาคือการนอนบนโซฟาในห้องพักที่แอตแลนต้าและสไลด์หน้าจอรับรู้เรื่องราวต่างๆของแฟนคลับ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาเที่ยวเอาไปบอกใครหรอกนะว่าเขาเล่น แต่ดูเหมือนผู้คนส่วนใหญ่จะรู้เสียแล้วว่าเขาน่ะเจ้าพ่อโซเชียลตัวยง
อย่างน้อยก็ยังไม่มีใครจับได้ล่ะน่าว่าเขาเล่นแอคเคาท์ไหนของทัมเบลอร์อยู่
รอยยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อหน้าจอโทรศัพท์มือถือปรากฏเจ้าของโฉมหน้าที่เพิ่งทำให้เขายิ้มไปหมาดๆ เขารอให้มันสั่นอยู่แบบนั้นพักใหญ่ก่อนจะเลื่อนหน้าจอมือถือเพื่อกดรับวิดีโอคอลจากอีกฝ่าย
"ทำไมรับช้านักล่ะครับ" โรเบิร์ตซ่อนรอยยิ้มในสีหน้าแล้วเลิกคิ้วมองเจ้าของหนวดครึ้มบนใบหน้าที่กำลังส่งสายตาราวกับเจ้าหมาลาบราดอร์ตัวยักษ์ที่กำลังออดอ้อนขอความเห็นใจจากเจ้านายอย่างไรอย่างนั้น
Why are you so cute, huh?
"ทำไมล่ะ ใจร้อนนักหรือไง" แทนที่จะตอบคำถามกลับตั้งคำถามกลับไปพร้อมรอยยิ้มประจำตัวให้อีกคนยิ่งส่งสายตาออดอ้อนในทีมาอย่างต้องการเอาใจจนเขาหลุดยิ้มกว้างมากขึ้นกว่าเดิม
"Because, I miss you rob."
"Aw, I miss you too honey."
"I know you do.. ถ้าเป็นแบบนั้นก็เลิกแกล้งผมสักวันสิครับ"
"ไม่ให้แกล้งนายนี่ยากนะ"
คริสจ้องรอยยิ้มในหน้าจอมือถือแล้วถอนหายใจอย่างขบขันปนอ่อนใจ "จะบอกว่ายิ่งรักยิ่งแกล้งอย่างนั้นเหรอครับ"
YOU ARE READING
Marvelous Fan Fiction #1A4Challenge
FanfictionSteve Rogers x Tony Stark Chris Evans x Robert Downey Jr. ฟิควันละ 1 หน้ากระดาษ A4 หรือมากกว่านั้น ฝึกฝีมือ x แต่งเซ่นพี่สาวอันเป็นที่รักยิ่ง แด่ มิสสนาร์คอันเป็นที่รักค่ะ
