"ยุนฮยอง นายว่ากระต่ายป่าตัวนี้น่ารักไหม" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกคนที่นอนพิงไหล่อยู่บนเตียงของเขา มือหนายื่นรูปโพลาลอยด์ขึ้น ร่างบางที่กำลังสนใจกับภาพยนตร์บนจอโทรศัพท์ลุกพรวดขึ้นทันที ตาคู่สวยเบิกโตอย่างตื่นเต้น
"เฮ้ย น่ารักดิ นายไปเจอมันที่ไหน แต่เดี๋ยวนะ นี่มันโซฟาบ้านนายนี่"
"มันหลงเข้ามาในบ้านน่ะ แต่แม่ฉันปล่อยไปแล้ว" ความผิดหวังระบายบนใบหน้าหวาน ริมฝีปากเบะเล็กน้อยอย่างเสียดาย
"แต่นายน่าจะเลี้ยงมันไว้"
"ทำไม? อยากเล่นกับมันสิท่า"
"แน่สิ น่ารักขนาดนี้ ขนมันคงนิ่มน่าดู อยากจะจับฟัดสักครั้ง หมั่นเขี้ยว" ยุนฮยองขบเม้มริมฝีปากล่าง ยกมือทั้งสองขึ้นทำเป็นกงเล็บ ขยับเรียวนิ้วเหมือนกำลังขยำขนนิ่มๆของกระต่ายป่า จีวอนยิ้มออกมาในทันที อดไม่ได้ที่จะยีผมอีกคนอย่างเอ็นดู
"ถ้ามันหลงมาอีกฉันจะจับมันไว้ให้นายเล่นก่อนจะปล่อยไปดีไหม"
"จริงๆนะ นายห้ามโกหกฉันนะ"
"อื้ม ฉันสัญญา"
ผัวะ
"ยุนฮยอง!!!"
เสียงตะโกนดังลั่นไปพร้อมๆกับใบหน้าหวานที่หันตามแรงตบเรียกสติที่หลุดลอยให้กลับคืน ดวงตาคู่สวยกลอกมองรอบด้าน ซึงริที่เพิ่งจะตบหน้าเขาไปร่างกายเปลือยเปล่า บนคอมีงูเกล็ดสีดำมันเงาตัวใหญ่ที่เหมือนกำลังหมดสติพันอย่างหลวมๆ ชั่วอึดใจข้อเท้าเล็กก็เจ็บแปลบขึ้นมาเมื่อซึงริง้างกับดักจนหลุดออกมาได้ อีกด้านหนึ่งมีหมีขนสีดำตัวใหญ่นอนนิ่งอยู่ไม่ไกล ทันทีที่เสือโคร่งตัวใหญ่คลายคมเขี้ยวออกจากคอศัตรู กลิ่นเลือดก็คละคลุ้งไปในอากาศ
CZYTASZ
Therianthropy #ฟิคล่าบย
Fanfictionเราไม่ใช่ปีศาจ... เราไม่ใช่ครึ่งคนครึ่งสัตว์... แต่เพียงแค่เราสามารถแปลงกายเป็นสัตว์ได้ ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ใช่มนุษย์
