"oo andami kong problema.. Ang hirap pala no. Pag sobrang hirap mo. Sobrang hirap ng buhay." pagsisinungaling ko. At mapait na ngumiti.
"relate na relate ako dyan :( ako rin wala ng pamilya. Si mama sumakabilang buhay tas si papa nman, nangapit-bahay at Only child ako. :( " malungkot na sabi nya.
"E-eh? Anong nangapit bahay..?" kunot noong tanong ko.
"Nangapit-bahay,sumama sa ibang babae at andun na sa ibang bahay." malungkot na sagot nya. Naawa tuloy ako.
"ha? Paano ka nakapag-aral..? Sino gumastos? Mahal tuition dito ah?" takang tanong ko.
"ahh! Sa tuition. Full scholar ako dito sa University. Tas every Saturday nag-part time job ako at Sunday ng umaga, attend ng Mass tas nasa Carenderia nman ako simula hapon until 10 pm :) " mahabang paliwanag nya at mapait na ngumiti.
"ehy ikaw? Ba't nakapasok ka rito? Hmm..?" naguguluhang tanong nya. Kasi sino ba nman ang mag-aakala na makapasok ako dito sa School ehy suot ko pa nga lang waley na.
"ahh. A-ako..? Full Scholar din ako. At tulad mo nagtatrabaho rin. Naghahanap ng raket na pwedeng pagkakitaan." (God! Sorry sa pagsisinungaling minsan lang ito.)
"ahh, wala ka bang mga damit..? May naitabi pa akong pera doon pwede kitang bilhan. Alam mo nman mga kaklase natin mga mapangmata." sabi nya.
"Okay lang. Wag na." sagot ko.
Napatingin nman ako sa orasan at saktong 5 minutes nalang at next period na kaya inaya ko na sya. Napatagal din ang pag-uusap naming dalawa.
Lumipas ang ilang buwan. Still, ganun parin ang ugali ng mga kaklase namin. Napakamata-pobre,puro pasosyal,mga manlalait,at laging nantitrip. Lagi nila kaming inaasar ni Kate pero binabalewala nalang namin mukhang sanay na sanay na kami.
BINABASA MO ANG
White Lies
Подростковая литератураKadalasan.. Pag mayaman ka at may hitsura,famous at ano pa. Maraming maghahabol sayo,maraming magkakagusto. Pero pag mahirap,walang sinasabi sa buhay,nd kilala sa lipunan ay wala lang. Parang walang binatbat at walang pumapansin. Kaya ang gusto ko a...
