I Could Not Ask For More

CHAPTER 7 Welcome back Mr. Boy Next Door

Ang daming nangyari sa beach with my friends, bukas balik school nanaman.. i hate this feeling everytime i remember the days that we've been together.. alam ko darating din yung time na maaaus rin ito..

Sa araw na ito? as in ordinary day lang.. sobrang plain dito sa kwarto ko nag mumukmok.. wala nanaman sa mood..

knock.. knock..

"Angela, kumain kana daw sabi ng kuya mo, aalis daw siya kasama ng mga friends nya.. mamaya wala ka nanaman kasama.."

"ayoko poh kumain, wala akong gana.."

"gusto mo bang ipaghanda kita, ihatid ko nalang dyan?!?" hay naku anu ba naman ang gagawin ko sa batang ito, binilin pa naman siya sakin ni Maam..

"Ayoko poh talaga.. matutulog na po ako at kailangan ko din po magpahinga.. pagod po ako mula kahapon.."

Kinabukasan...

Lunes na, maaga akong nagprepara para pumasok.. 5am na at hinanda ko na rin ang mga gagamitin ko,  naligo, nagbihis.. with lip gloss at pulbos.. and sa isang iglap.. ok na ang porma ko..

pagbaba ko ng hagdan, nakita ko si kuya na nakapikit pa habang papunta sa dinning area upang mag breakfast..

"hoy kuya, idilat mo nga yang mata mo, baka mamaya madapa ka sa ginagawa mo.."

"hay naku, my bago pa ba sa ginagawa ko, eh araw araw ko ng routine ito.." pakielamerang kapatid, try nya kaya minsan punahin yung kabaliwan niya.. magkulong daw ba sa kwarto ng dalawang araw, at ngayon maninita na parang kala mo siya lang ang magaling.. hay naku naman..

"susunduin mo ba si Sam?, balita ko dumating daw yung kapatid niya ah?"

"syempre, susunduin ko yun noh.. wag kana nga magtanong, kumain ka nalang dahil pinapatawag ka ni Ms. Reyes, dahil ikaw daw yung kakanta sa next stage play nila.. wala pa yatang nakikitang kapartner mo.."

natahimik si Angela sa narinig niya..

sabay naisip niya.. wala.. wala talaga kong kapartner, kasi wala si Brad dito eh..

sabay tayo sa kinauupuan at lumabas papunta sa sasakyan.. hindi na siya pinansin ni Enzo, at nag tuloy tuloy lang ito sa pagkain..

sa kotse habang papasok si Angela ng school, tila lutang pa rin ang isip niya..

"Ms. Angela ok lang poh ba kayo? madalas ko po kasi kayong makitang malungkot pasensiya na po.." sabay tanong ni Arthur na driver nila Angela..

"ha? anu yung sabi mo?"

"wala po never mind.. magpapasundo po ba kayo mamaya or mag aantay  ako sa parking lot ng school?"

"wag na itetext nalang kita, umuwi ka na muna sa bahay.. baka kailangan ka nila doon, atsaka baka sumabay rin ako kay Ate Jasmine mamaya eh.."

"sige po.. "

Sa loob ng Campus habang naglalakad..

habang nalalakad my bumangga kay Angela.. isang binatilyong lalaki na tumatakbo.. napahiga si Angela sa lakas ng pagkatulak dito.. kinuha niya ang kamay nito at..

"miss sorry! nasaktan ka ba?"

"hindi naman! sa susunod titignan mo yung dinadaanan mo para hindi ka makadis--.."

di na natuloy ni Angela ang sasabihin niya ng makita niya ang lalaking bumunggo sa kanya.. nagulat siya ng makita ito..

"ikaw nanaman?" deja vu.. naulit na rin ang pangyayaring ito ha.. napaka reckless naman ng lalaking ito.. lagi nalang siyang nakakabangga.. hay naku nadumihan ata ako..