ความเงียบที่ก่อตัวขึ้นระหว่างเราหลังจากที่ผมเรียกชื่อเขาออกไปทำให้บรรยากาศดูอึดอัด เราต่างจ้องหน้ากันอย่างอึ้งๆ
ไม่มีใครเป็นฝ่ายพูดอะไรออกมาก่อน เราได้แต่ยืนจ้องตากันเงียบๆ
การเผชิญหน้ากันในที่ที่มีแต่เราเพียงลำพัง ไม่ได้อยู่ในหัวของผมมาก่อน และผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
ผมเองก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ทำไมเวลาแบบนี้ถึงไม่มีใครสักคนเดินผ่านมาเลยนะ
ผมเลื่อนสายตาลงมองบุหรี่ที่เพิ่งถูกจุดในมือของเขา
"อย่าสูบเยอะนักละ"
ผมพูดแค่นั้นแล้วตั้งใจจะเดินผ่านเขาเพื่อกลับเข้าไปในร้าน
แต่ยังไม่ทันที่มือของผมจะได้ผลักประตูกระจกเข้าไป เสียงจากด้านหลังก็ตรึงขาผมไว้กับที่ ..
"เอ่อ .. นาย ...สบายดีนะ?"
ตัวผมรู้สึกชาวาบ ตรงข้ามกับหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย ผมค่อยๆหันหน้าไปหาเขา
"ก็สบายดี"
ผมหันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง
"แล้วนายล่ะ?"
ผมยิงคำถามเดียวกันกลับไป ผมไม่มั่นใจว่าที่เขาเรียกผมไว้ เพราะอยากจะคุยต่อรึเปล่า แต่ในเมื่อเขาไม่ได้มีทีท่าว่าจะหลีกเลี่ยงอะไรผม ผมก็จะขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าอย่างงั้นก็แล้วกัน
"ก็โอเค .. "
เขาตอบแบบไม่เต็มเสียงนัก ยิ่งเมื่อผมยืนจ้องหน้าเขาอยู่แบบนี้ ดวงตากลมโตก็เลี่ยงที่จะมองมาที่ผมตรงๆ
"เอ้อ! นายยังเล่นยิวยิตสูอยู่นี่ งั้นฉัน .."
"ไม่เป็นไรหรอก แค่นิดหน่อย ฉันสบายมาก"
ผมรีบเอ่ยห้ามเขาไว้ก่อนที่เขาจะดับบุหรี่ที่เพิ่งจุดในมือทิ้ง แต่นอกเหนือจากความตกใจแล้ว เสี้ยววินาทีผมรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองจะพองโตขึ้นมา
YOU ARE READING
... Again ... [Jingyu X Weizhou]
Fanfictionอยากจะรู้เธอเป็นอย่างไร ตั้งแต่วันนั้นที่เลิกกันไป โลกใบเก่าๆ ...ที่ฉันยังอยู่และวนอยู่ที่เดิม เธอเป็นอย่างไร ? เรื่องที่เคยคุยกับเพลงที่เคยฟัง ยังจำได้ฉันไม่ลืม.