Simple lang naman ang buhay ko. Hindi kami mayaman, hindi rin kami mahirap.Pero tinuturing akong prinsessa ng aking tatlong kuya, si kuya Edjay, Harley, at Lean sa pagiging buhay prinsessa ko sa bahay namin kahit wala na kaming mama, nakuha parin nilang alagaan ako ng mabuti dahil ako lang ang babae. Sa pagiging maalagain ng mga kuya ko, lahat ng gawain ko sa bahay ay sila na ang gumagawa,ang ginagawa ko nalang galing eskwela ay kumain at matulog. Pag dating naman ng sabado at linggo pinapnoud nalang nila ako ng mga pelikula, at kapag nabagot ako, matutulog nalng ako, o di kaya pumunta ako sa bahay ng kababata ko si Sebastian o si 'basti' kaibigan ko na sya simula pa kinder, ang nanay ko kasi matalik niyang kaibigan ang nanay niya.
Pinapayagan ako nila kuya na pumunta doon, minsan kasi kapag umuuwi galing trabaho ang daddy niya maraming dalang pag-kain, walangya din kasi tong si Basti kasi ako lang kumakain ng mga pag-kaing dala ng daddy niya. Si Mama kasi nag t-trabahong katulong kina Basti, ilang years na daw si mama dun nag trabaho ng nakilala niya ang papa ko, ang papa ko naman ang pinsan ng hardenero nila Basti. Palagi raw kasing binibisita ni papa nun si Tito Arniel, kaya sabay pang ligaw naman kay mama >_< After how many years nagpa-kasal sila,at nagka anak. Ang panganay si Harley,kasunod si Lean at si kuya Edjay, 4 years ang gap namin ni kuya Edjay, nung 6 years old palang po daw ako, namatay si mama, kasi may sakit siya. But that was 10 years ago---
So oo nga, prinsessa ako sa bahay namin, ang gawain ko lang ay Kain, tulog, mag-basa at kain ulit. Dumating ang panahon na kailangang mag-abroad ni papa dahil mag-aasawa na daw si Kuya Harley, siya lang kasi ang may maayos na trabaho, si Kuya Lean kasi, walang permamenteng trabaho, si Kuya Edjay naman ay nag-aaral pa ng kolehiyo.Habang nasa abroad si Papa, nagpa gawa kami ng malaki-laking bahay,naka pag tapos ng pag-aaral si kuya Edjay at nakahanap ng trabaho si Kuya Lean. Ako naman eto 200lbs. dahil sa sobrang mga pag-kain na pinapadala si Papa <3 Oo, mataba na ako, at hindi yun naging madali para sa akin. Nang Elementary pa ako, Grade4 nag simula na akong tumaba. at age of 9 88lbs. na ako! Kaya maraming ng bu-bully sa akin, pero anjan naman ang tagapag tanggol kong si Basti :) My Bestfriend.
Naging Grade5 ako may tranferee student kami galing isa ibang school(Malamang, alangan namang sa ibang planeta?)
His name is Mathew I call him my SuperHero, (chos) because there was this time na may mga batang nambully sa akin, sinsabi nilang mataba raw ako, pangit at baboy, wala si Basti to the rescue nung time na yun. Eh kasi nagka sakit -_- iyak lang ako ng iyak, habang binibelatan nila ako -_- Natakot ako nun kasi wala si Basti, siya kasi tagapag tanggol ko pero...
"Hoy kayo! Hindi porket mataba, baboy kaagad, ang sakit niyo naman mag salita! Umalis nga kayo jan! Kundi isusumbong ko kayo kay ma'am"- Mathew. That moment parang na stund ako sa kanya, Ilang araw ko na kasi syang nakikita na nasa upuan niya lang na para bang takot lumabas? Nagbabasa lang siya ng mga libro.
"Wag ka ng umiyak!"- sabi niya pa, pinunasan ko ang mga luha ko at nag smile.
"Salamat ha? Ako nga pala si Ellie!" lahad ko ng kamay sa kanya.
"Mathew, Matty nalang tawag mo sa akin! Sige, alis na ako." at nag lakad na siya palayo. Nung moment nayun! Na realize ko he's my new superhero! No, not just my superhero but my first crush
-Ellie
Please Vote and Comment . Thank You
BINABASA MO ANG
He's NO Superman
General FictionIsa lang ito sa mga common na mga stories na nababasa. Ay mali hindi pala sya common, storya talaga ng buhay ng author ang nandito, well yung iba lang pala :) Sana basahin niyo po :* ThankYou :) *VOTE *COMMENT *SHARE H A P P Y R E A D I N G :D
