see you on the other side

Νεφελη

Σήμερα είναι Σάββατο, το καταλαβαίνω ότι άλλαξε η μέρα επειδή έκλαιγα όλο το βράδυ και επίσης το ξυπνητήρι μου δεν χτύπησε.
  
Κατεβαίνω τις σκάλες και πηγαίνω στην κουζίνα όπου συναντάς την μαμά μου που με κοιτάζει εκπληκτη.

"Γιατί ξυπνήσες τόσο νωρίς;" μου λείπεις με ένα χαμόγελο.

"Εεεεε" προσπαθώ να δικαιολογητικά γιατί δεν κοιμάμαι τέτοια ώρα όπως κάνω πάντα.

"Δεν πειράζει έτσι κι αλλιώς ήθελα να σου δώσω αυτο" λεει και περνάει ένα σημείωμα πάνω από το τραπέζι.

"Τι είναι αυτο;" ρωτάω απορημενη.

"Εχθές πέρασε από εδώ ένα παιδί, Αντρέα τον λένε, και μου είπε να σου δώσω κάτι σημειώσεις που του είχες ζητήσει για τα Αγγλικά, θα στις έδινα χθες αλλά υπέθεσα ότι κοιμωσουνα." λέει και μένω άφωνη. Περνώ το σημείωμα από τα χέρια της και άμεσος το ανοίγω να το διαβάσω.

Γειά Νεφέλη, συγγνώμη για χθες, δεν ήθελα να είμαι τόσο αποτομος αλλά δεν κατάλαβα πως πόνου σας τόσο από τα χτυπήματα.
  Ξέρω ότι δεν θες τη βοήθεια μου και δεν θα σε ανάγκασε να τη δεχτείς.

Ανεβαίνω τις σκάλες και πηγαίνω στο δωμάτιο μου. Μπαίνω μέσα και κάθομαι στο κρεβάτι μου και συνεχίζω να διαβάζω.

Ομως θέλω να να σε βοηθήσω. Θέλω να μιλήσουμε από κοντά, γιαυτό αν μπορείς το πρωί του Σαββάτου στο πάρκο απέναντι από το σχολείο στις 11 το πρωί. Ελπίζω να σε δω εκεί.

Αντρέας

Μαλλον θα νόμιζε ότι θα το έβλεπα χθες.

Το θέμα όμως είναι το τι θα κάνω τώρα. Θα τον αγνοησω η θα πάω να τον συναντυσω; Δεν έχω ιδέα.

Κοιτάω την ώρα 8 και μισή ,έχω αρκετή ώρα είναι η αλήθεια.

+ + + +

Τελικά αποφάσισα να πάω από περιέργεια. Έβαλα ένα σκισμενο τζιν και μια άσπρη φουτερ. Πήρα μαζί μου και ένα σακίδιο στο οποίο έχω το κινητό μου και τα ρουχα και τα ιδικά παπούτσια για την πάλη. Μετά από αυτή τη "συνάντηση" είπα να πάω για λίγη εξάσκηση.

Όταν φτάνω ο Αντρέας είναι ήδη εκεί. Μόλις με βλέπει μου χαμογελάει , σηκώνεται από το παγκάκι που καθοταν και έρθετε προς το μέρος μου.