see you on the other side

Σωτήρης

"Είσαι σίγουρος γι' αυτό;" είπε  ο Στεφανος με ένα απορημενο βλέμμα.

"Ναι " είπα βαριεστημενα .

Εδώ και 5 χρόνια η Νεφέλη παρακαλαει τους γονείς μας να την γράψουν σε κάποια πολεμική τέχνη, θέλει και να ασχοληθεί με αυτό στην ζωή της τρομάρα της.Αληθεια δεν βλέπει πως είναι; Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να τα καταφέρει, είναι άχρηστη. Γι' αυτό και εγώ πλήρωσα τον Στέφανο οστε να την βάζει, παρόλο που απαγορεύεται, σε άγονες εξάσκησης με τα αγόρια που είναι στο τμήμα του , μετά θα δούμε αν θα θέλει ξανά πολεμικές τέχνες, στο κάτω κάτω δεν είναι και για κορίτσια.

Χερεταω τον Στέφανο καθώς βλέπω ότι έρχονται μερικά από τα αγόρια που έρχονται για προπόνηση, μόλις βλέπω πως είναι άμεσος χαμογελασα, η Νεφέλη δεν έχει καμία ελπίδα.

Βγαίνω από το κτήριο και ξεκινάω για το σπίτι όταν μπροστά μου βλέπω την φίλη της Νεφέλης την Παναγιώτα . Σταματάω και την χαιρεταω και χωρίς να το περιμένω πιάσαμε συζήτηση.

"Τι κανεις Σωτήρη;" με ρώτησε .

"Καλά ,εσυ;" την ρωτάω και άμεσος μου χαμογελάει , είναι καλή και όμορφη ,με αυτά τα υπέροχα ματιά...

"Καλά "μου απαντάει και κοιτάει προς το γυμναστήριο που τώρα λογικά θα κάνει την πρώτη "προπόνηση" της η Νεφέλη, γιατί όμως είναι εδώ η Παναγιώτα απ' ότι θυμάμαι δεν θέλει να έχει καμία σχέση με αυτά , και γιαυτό την συμπαθώ , πολύ όμως.

" Τι κανεις εδώ;" ρώτησα κάνοντας τον αδιάφορο. 

"Τίποτα απλός περνούσα " μου απαντάει με ένα χαμόγελο.

"Θες να πάμε για κάνα καφέ;" πετάω αδιάφορα και άμεσος βλέπω τα χείλη της να σχηματίζουν ένα στραβό χαμόγελο.

"Γιατί οχι" είπε και γέλασε γλυκά , μπορεί να είναι 4 χρόνια μικρότερη μου αλλά είναι πολύ όμορφη. Της πιάνω το χέρι και αλλάζουμε κατεύθυνση και πάμε προς την πλατεία.

"Πώς είναι η Νεφέλη" ρωτάει και με κοιτάει στα μάτια.

"Καλά "απαντάω καθώς μου περνάει από το μυαλό η σκέψη "όχι για πολύ" αλλά δεν το λέω.

+ + + +

Όταν γύρισα στο σπίτι, μπήκα μέσα και ανέβηκαν κατευθείαν τις σκάλες. Η ώρα είναι 9:00 άρα η Νεφέλη πρέπει να έχει γυρίσει. Πριν πάω στο δικό μου δωμάτιο περνάω από το δικό της . Όταν μπαίνω μέσα την βλέπω να κάθεται στο κρεβάτι της βάζοντας πάγο στο ένα μάτι της και παρατηρώ ένα σκισιμο στο πάνω χείλος της, φαντάζομαι πόσα ακόμη χτυπήματα θα έχει και χαμογελασα.

Όταν συνηδιτοποιησε πως ήμουνα μέσα στο δωμάτιο και με είδε να χαμόγελαω άφησε τον πάγο και με κοίταξε με ένα δολοφονικο βλέμμα.

"Το έκανες επίτηδες, έτσι δεν είναι;" είπε και κατάλαβα τον θυμό στην φωνή της.

"Ναι" απαντάω μονολεκτικα χωρίς να με νοιάζει.

"ΜΑΛΑΚΑ"
Φωναζει εξαγριωμενη και σηκώνεται για να μου επιτεθεί , αλλά πρέπει να είχε φάει ένα γερό χτύπημα στο δεξί της πόδι , γιατί όταν το πάτησε έπεσε κάτω με μια κραυγή πόνου.

"Πάλη ήθελες, τώρα κάτσε να πόνος γιατί έτσι κι αλλιώς  και κάπως καλή να ήσουνα είσαι τόσο άχρηστη που που πάλι δεν θα τα καταφερνες"λεω με απαθεια και βγαίνω από το δωμάτιο της. Πηγαίνω κατευθείαν στο δικό μου και ξαπλωνω αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ, σκέφτομαι την Παναγιώτα που ήταν τόσο καλή και τόσο όμορφη. Μετά περνάει στιγμιαία από το μυαλό μου η Νεφέλη, της άξιζε το ξύλο που έφαγε και αν δεν τα παρατήσει θα σταματήσω να πληρώνω τον Στέφανο για τα μαθήματα και θα τον πληρώνω μόνο για να την βάζει στους αγώνες εξάσκησης, έχει λίγα λεφτά στην άκρη αλλά όχι τόσα για να συνεχίσει κανονικά της προπονήσεις για την υπόλοιπη χρόνια. Έτσι κι αλλιώς δεν την βλέπω να αντέχει για πολύ ακόμα, εδώ δεν μπορεί να περπατήσει καλά καλά , θα συνεχίσει την πάλη με την θέληση της . Ούτε στα πιο τρελά της όνειρα. Ακόμα και αν βρει τα χρήματα για να πληρώνει την καρτών στο μπαμπά και στην μαμά και της το ξεκοβουν αμεσος, θα είναι τιμωρία για έναν χρόνο τουλάχιστον και μετά από αυτήν την υπέροχη τιμωρία δεν θα το ξανά σκεφτεί καν να συνεχίσει την πάλη.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η Νεφέλη που άνοιξε απότομα την πόρτα, πως και τα κατάφερε και σηκώθηκε;

"Σωτήρη να το ξέρεις πως κάποια μέρα θα μου το πληρώσεις αυτό πολύ ακριβα" γύρισε την απειλή που μου φάνηκε σαν ανέκδοτο. Χα, ποιος, η Νεφέλη, η μικρή αδύναμη Νεφέλη θα με κάνει να το πληρώσω, πάει τρελάθηκε από τα πολλά χτυπήματα μάλλον.

"Πριν με κάνεις να το πληρώσω κοίταξε λίγο την εικόνα σου στον καθρέφτη και μετά ελα" της λέω κοροιδευτικα και εκείνη βγαίνει εξαγριωμενη από το δωμάτιο κλείνει την πόρτα με δύναμη και φεύγει.

Μόλις έφυγε γύρισα από την άλλη και αφού γέλασα με την καρδιά μου από την "απειλη" της με πήρε ο ύπνος με ένα μεγάλο χαμόγελο, με την υπέροχη σκέψη ότι δεν θα τα καταφέρει.