" Με την Πρώτη Ματιά" βασισμένο στο "Μόνο Δική Μου ... Πάντα!" - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Ο Χορός

Σεπτέμβριος 2015

Η 23η Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο ήταν μια σημαντική μέρα για την πόλη. Γιορτάζονταν η μετεγκατάσταση των προσφύγων στη νέα τους πατρίδα και κάθε χρόνο οι εκδηλώσεις ήταν μεγαλειώδης.

Την προηγούμενη μέρα είχε γίνει μια ανοιχτή εκδήλωση στο λιμάνι. Μια συγκινητική εκδήλωση με ομιλίες, προβολές φωτογραφιών από τον πρώτο καιρό της μετεγκατάστασης, μέχρι και αναπαράσταση της αποβίβασης των πρώτων κατοίκων από τα καΐκια που τους μετέφεραν από τη Θεσσαλονίκη είχε γίνει. Παρόντες όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της πόλης ... είτε είχαν μικρασιατική καταγωγή είτε όχι.

Απόψε όμως, δινόταν μια κλειστή δεξίωση για τους άμεσους απογόνους των πρώτων κατοίκων της πόλης στο Δημαρχείο. Μια επίσημη εκδήλωση αυτή τη φορά για μια αρκετά κλειστή ομάδα μιας και οι καθαυτού πια μικρασιάτες στην καταγωγή είχαν αρχίσει να λιγοστεύουν αισθητά.

Το Δημαρχιακό Μέγαρο, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ήταν φωταγωγημένο και έλαμπε σαν πετράδι στην ζεστή φθινοπωρινή βραδιά. Οι σημαίες του σημερινού Δήμου και της Χαμένης Πατρίδας κυμάτιζαν πάνω από την επιβλητική είσοδο του κτιρίου ενώ κόσμος συνεχώς ανέβαινε την φαρδιά μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε στο εσωτερικό του.

Η Δανάη κατέβηκε από το αυτοκίνητο του Ηλία και κοντοστάθηκε να καμαρώσει το φωτισμένο κτίριο μπροστά της. «Ποτέ δεν θα βαρεθώ να το βλέπω ...» είπε αναστενάζοντας και γυρνώντας στο συνοδό της ρώτησε «Δεν είναι πολύ όμορφο; Πολύ επιβλητικό;»

«Εγώ το μόνο όμορφο που βλέπω μπροστά μου είσαι εσύ! Λάμπεις απόψε!» της είπε εκείνος και της χαμογέλασε γλυκά.

«Το φόρεμα είναι ... » του είπε εκείνη χαμογελώντας «Φταίει το χρώμα του μάλλον».

Ο Ηλίας την κοίταξε και το βλέμμα του ήταν σαν να την χάιδευε... Ποτέ δεν θα χόρταινε να την κοιτάζει αλλά σήμερα, με αυτό το φόρεμα ... πραγματικά ήταν εκτυφλωτική!

Το πρόσωπό της ελαφρά μακιγιαρισμένο όπως συνήθιζε πάντα με λίγο περισσότερο τονισμένα τα μάτια της. Τα μαλλιά της που συνήθως τα άφηνε ελεύθερα να πέφτουν στους ώμους της, απόψε τα είχε μαζέψει σε ένα χαλαρό κότσο με μερικές μπούκλες ελεύθερες να χαϊδεύουν τα αφτιά της. Το μελαχρινό της δέρμα, ελαφρά πιο σκούρο μετά τις καλοκαιρινές της διακοπές ερχόταν σε αντίθεση με αυτό που φορούσε.

Το φόρεμα της ήταν σε απαλό χρυσαφί χρώμα, με λεπτές τιράντες, αποκαλυπτικό ντεκολτέ και σκίσιμο που έφτανε ως πάνω από το γόνατο αφήνοντας εκτεθειμένο ένα μέρος του μηρού της. Αγκάλιαζε απαλά το σώμα της τονίζοντας τα σωστά σημεία, το μικρό στητό στήθος, την επίπεδη κοιλιά, την απαλή καμπύλη των γοφών και άφηνε σε κοινή θέα την στητή πλάτη ως χαμηλά στη μέση της. Τα μόνα κοσμήματα που φορούσε ήταν ένα ζευγάρι χρυσά κρεμαστά σκουλαρίκια και το ρολόι της.