Κομματια

1.

Καθησα πανω στο γρασιδι και αναψα το τσιγαρο . Ζεστα δακρυα αρχισαν να πεφτουν στα μαγουλα μου . Στο τριτο περιπου μου τσιγαρο ακουω την πορτα του σπιτιου να ανοιγοκλεινει .
"Γιατι να κανεις κατι τετοιο ;" ακουγεται μια γνωριμη αντρικη φωνη.
"Ελεος πια μ'εσενα ! Δεν μπορεις να καταλαβεις πως δεν θελω τιποτα σοβαρο μαζι σου ; Δεν σου εχω καμια υποχρεωση , οπως κ εσυ δεν εχεις καμια υποχρεωση προς εμενα !"
"Δεν μας γαμας λιγο με την καλοπεραση και τους απειρους γκομενους σου ; Ξερεις πως νιωθω για σενα . Γιατι μου το κανεις αυτο ;"
"Σου ειπα απ την αρχη τι ηθελα . Ωστε τι προβλημα εχεις τωρα ; Στο κατω κατω , οπως ειπες κ εσυ, εχω απειρους αλλους γκομενους που δεν θα με επριζαν σαν εσενα . Γι αυτο .."
"Σε παρακαλω μην λες τετοια..."
"Για μενα εχει πλεον τελειωσει ο,τι ειχαμε . Δεν θελω να ξαναμιλησουμε . Δεν ειμαστε καν φιλοι αλλο πια." Η πορτα εκλεισε με δυναμη και το αγορι καθησε διπλα μου , αναβοντας ενα τσιγαρο .
"Γιατι την αφηνεις να σου συμπεριφετεται ετσι ;" τον ρωταω , κοιτωντας μπροστα ωστε να μη καταλαβει οτι εκλαιγα . Ή μαλλον , ωστε να μη καταλαβει πως εκλαιγα γι αυτον .
"Ετσι ειμαστε . Παντα τσακωνομαστε , αλλα παντα τα ξαναβρισκουμε."
"Ναι , αλλα γιατι ; Δεν σε κουραζει ολο αυτο ;"
"Την αγαπαω . Δεν μπορεις απλα να εγκαταλειψεις ατομα που αγαπας . Ακομα και αν αυτα δεν νιωθουν το ιδιο ."
Ω , τι ειρωνικο . Καθομαι και μιλαω στο αγορι που αγαπαω γιατι αφηνει ενα ατομο που δεν δινει δεκαρα γι'αυτον να τον καταστρεψει.
"Δεν σου αξιζει αυτο . Εχεις αλλαξει πολυ , το ξερεις ; Δεν εισαι το ιδιο ατομο που γνωρισα πριν 2 χρονια . Και δεν το λεω μονο εγω αυτο . Δεν γελας πλεον . Γαμωτο , ποτε χαμογελασες αληθινα τελευταια φορα; Δεν μιλας καν οταν δεν ειναι αυτη γυρω σου . Και οταν μιλας ακουγεσαι εξουθενωμενος  . Κυκλοφορεις σαν ενα αψυχο σωμα . Νομιζεις πως δεν καταλαβαινω οταν ερχεσαι μεθσμενος το πρωι στο μαθημα , υστερα απο τσακωμους σας το προηγουμενο βραδυ ; Νομιζεις πως δεν φαινονται οι μαυροι κυκλοι και τα κοκκινα ματια σου  , απο ατελειωτες νυχτες αυπνιας και κλαματος ; Γιατι το κανεις αυτο στον εαυτο σου ;"
Τα ματια του ηταν γεματα σοκ . Δεν περιμενε να του τα πω αυτα .  Κοιταξε κατω και κουνισε το κεφαλι του. Γελασε .
"Εσενα τι σε νοιαζει;"
Για πρωτη φορα γυρισα το κεφαλι μου ωστε να δει το προσωπο μου . Τη μασκαρα που το διεσχιζε σαν μαυρα ποταμια , τα ερεθισμενα , βουρκωμενα ματια μου .
"Επειδη σε αγαπω . Και επειδη δεν μπορω να σε εγκαταλειψω. Ακομα και αν δεν νιωθεις το ιδιο."