Κομματια

11.

Μπηκα στο μπαρ και περπατησα με τις φιλες μου προς ενα αδειο τραπεζι . Κοιτουσα το μενου αφοσιωμενη , ενω σκεφτομουν ποιο κοκτειλ θα παρω . Οι σκεψεις μου σταματησαν αποτομα οταν ακουσα μια γνωριμη φωνη .
- Γεια σου Σοφια
Κοιταω πανω και βλεπω τη φιγουρα του απεναντι μου . Φορουσε μαυρο τζιν και μια γκρι κοντομανικη μπλουζα . Δεν το συνηθιζε να ντυνεται με τοσο σκουρα χρωματα , αλλα και παλι ειχα καιρο να τον δω.
Προσπαθισα να κανω την αδιαφορη , πως η παρουσια του δεν με επιρεαζε καν . Στην πραγματικοτητα δεν μπορουσα να ακουσω τιποτα , δεν μπορουσα να συγκεντρωθω , το μυαλο μου ηταν αφοσιωμενο σ'αυτον.
- Πως εισαι Ελενη ; Ολα κομπλε ; με ρωταει και ταραζομαι , κατι το οποιο προφανως δεν εκανα εμφανες .
- Ναι μια χαρα ολα . Καιρο εχουμε να τα πουμε . Του απανταω ηρεμα και χαλαρα .
- Καλα κ εγω . Θα ηθελα πολυ να μεινω να συζητησουμε παραπανω αλλα με περιμενουν στο τραπεζι μου. Τα λεμε αργοτερα .
Με κοιταζει γρηγορα και μετα προχωραει μεσα απ το πληθος . Βρησκει τη παρεα του . Μια κοντη κοπελα με κοκκινα μαλλια και ενα υπερβολικα κοντο μαυρο φορεμα τον φιλαει παθιασμενα . Νιωθω τη καρδια μου να ραγιζει λιγο , αλλα καλυπτω τα ραγισματα με μια γουλια του ποτου μου.
Οι ωρες περνουν γρηγορα , τα ποτα πληθαινουν . Τον νιωθω να με κοιταει απ την αλλη ακρη του μαγαζιου . Σκεφτομαι να παω να του μιλησω , αλλα δεν θελω να του δωσω αυτη την ευχαριστηση. Η ατμοσφαιρα του μπαρ ειναι αποπνιχτικη . Κοσμος παντου , η μυρωδια του καπνου και του αλκοολ μου προκαλει πονοκεφαλο .
- Παω στο μπανιο , επιστρεφω σε δυο.
Οι φιλες μου εχουν πιει πολυ παραπανω απο μενα , βρισκονται στα προθυρα της μεθης.
Κατεβαινω τα σκαλια και περναω το χωρο πριν το μπανιο . Ειναι σκοτεινα , ο καπνος ειναι ακομα αισθητος αλλα οχι και τοσο . Καθομαι στον μεγαλο μαυρο καναπε για να ηρεμισω λιγο . Κλεινω τα ματια μου και τα ανοιγω οταν ακουω αυτη τη γνωριμη φωνη να λεει το ονομα μου . Γαμωτο .
- Τι κανεις εσυ εδω ;
- Μπανιο παω . Θα μας μαλωσεις κιολας ;
- Συγγνωμη απλα δεν νιωθω και τοσο καλα . Σ'αφηνω λοιπον ..
Δεν προλαβαινω να κανω μια κινηση και με πιανει απ' τον καρπο μου .
- Θελω να μιλησουμε .
- Εμενα με ρωτησες ;
- Τι παιζει ;
- Ξερεις πολυ καλα τι παιζει . Αφησε με να παω πανω .
- Μη μας κανεις τη δυσκολη τωρα .
- Ωραια και τι θες να σου πω δηλαδη ;
- Γιατι με αποφευγεις ;
- Εγω ; Εσυ με γραφεις στα τρια σου . Εγω ειχα καθε καλη προθεση .
- Ξερεις οτι ειμαι μαλακας .
- Το "ειμαι μαλακας" δεν ειναι καλη δικαιολογια .
- Και τι θες να κανω ;
- Να σταματησεις να το παιζεις υπερανω και να βαλεις τον εγωισμο σου λιγο στην ακρη .
- Το ιδιο ισχυει και για σενα .
- Εγω ξερω τα λαθη μου και δεν εχω προβλημα να σου ζητησω συγγνωμη. Προφανως ομως δεν σε νοιαζει , οποτε αυτη η συζητηση ειναι ματαιη. Γεια σου , καλα να περνας και να σου κατσει η γκομενα σου . Αλλα τουλαχιστον αυτης φερσου της καλα μετα.
Πριν καν ανεβω το πρωτο σκαλι με κολλαει στον τοιχο και βαζει κα χερια του διπλα απ το κεφαλι μου . Τα προσωπα μας απεχουν λιγα μονο εκατοστα .
- Μα εγω εσενα θελω .
Τα ματια του ηταν λαμπερα μεσα στο λιγοστο φως . Η ανασα του μυριζε δυοσμο και ουισκι.
-Ε τοτε κανε κατι γ'αυτο.
Χαμογελαει λιγο και τα χειλη μας ενωνονται κατευθειαν . Ποσο μου ελειψαν αυτα τα γαμημενα χειλη . Ξερει ακριβως τι να κανει προκειμενου να με ξετρελανει . Καθομαι πανω σ ενα παλιο τραπεζι που ειχαν αφημενο εκει για αρκετο μαλλον καιρο και τυλιγω τα ποδια μου γυρω απο τη μεση του . Φιλιομαστε παθιασμενα και εγω κατεβαινω σιγα σιγα, φτανοντας τον λαιμο του . Αφου ειμαι σιγουρη πως του εχω αφησει αρκετες πιπιλιες , σπαω αποτομα τα φιλια μας .
- Αντε τωρα να τα εξηγησεις αυτα στη γκομενα . Του ψιθυριζω στ αυτι , ωστε τα χειλη μου να το ακουμπανε ελαφρως .
Ανεβαινω τις σκαλες και αυτος με κοιταει παραξενεμενος . Καταλαβαινω πως μπηκε στο μπανιο αφου βλεπω το αυτοματο φωτακι του να αναβει .
- ΓΑΜΩΤΟ ΕΛΕΝΗ φωναζει αλλα πλεον εχω φτασει πανω .
Πινω μονορουφι το υπολοιπο του ποτου μου , αποχαιρετω βιαστικα τις φιλες μου , οι οποιες στην κατασταση που βρισκονται δεν σκεφτονται να με ρωτησουν που ημουν ή γιατι φευγω τοσο βιαστικα και κατευθυνομαι προς τη πορτα . Ριχνω μια γρηγορη ματια στο τραπεζι του και τον βλεπω να καθεται αβολα , προσπαθωντας να κρυψει τα σημαδια που του αφησα απο την κοπελα . Ματαια βεβαια , καθως οι φιλοι του χαχανιζουν οσο αυτη φαινεται να του φωναζει .
Ο κρυος φθινοπωρινος αερας με κανει να τρεμω οσο βαζω τα ακουστικα μου . Η αγαπημενη μου μουσικη παιζει οσο περπαταω μεσα απο τα ερημα στενα της πολης μου . Φτανω σπιτι και βλεπω τα μηνυματα μου . 5 απο αυτον . Πεταω το κινητο στον καναπε . Δεν σκοπευω να του απαντησω. Χαμογελαω. Ειμαι επιτελους απελευθερωμενη.