Zia's POV
"Mr. and Mrs. Lee , your daughter needs a major medication. Unti-unti na pong lumalaki ag butas ng puso ng anak niyo. Kailangan na po nating mkahanap ng donor." Doctor.
"Oh my God. Hon ! gumawa ka ng paraan .. please. Hindi ko kayang mawala ang anak natin." Mommy.
Ayokong naririnig na umiiyak ang mommy ko. Nasasaktan ako. Nandito na naman kasi ako Hospital. Na-confine na naman kasi ako :) Pero okay lang ! Atleast bago ako maadmit ay nakita ko pa ang bagong music video ng mahal kong BANGTAN ! Ahuh. I am a fangirl.
I love Kpop. I love BTS and Im inlove with Jung Kook 😂😂 Dalawang taon ko na siyang minamahal. Haha :) My name is Zianne Kate Lee , but my friends call me Z or Zia. Im 17 years old. After 5 months , 18 na ako. Exciting !!
Nga pala , lets go back to the reality na. Naririnig ko ang pinag-uusapan nina Mommy at Daddy , pati ng Doctor ko. Im sick ! Gaya nga ng sabi ng doctor ko , may butas ako sa puso ! pambihira naman kasing sakit yan oh , sa puso ko pa talaga nagkalat ng lagim ! Tsk. Pero , anong magagawa ko ?? I think this is my destiny , matagal ko nang tanggap sa sarili ko na sooner mawawala na ako. Kaya nga , Im just living my life to the fullest. Ang magmahal nalang sguro ang hindi ko pa nagagawa. Oh no ! scratch that , kasi inlove nga pala ako kay Jungkook. Theheh.
"Doc , p-pano kung wala pa kaming makitang donor ?"Nanginginig na tanong ni Daddy.
"Am. Im sorry to tell you Mr. Lee , pero hindi ho natin magagamot ang anak niyo." Doc.
Nakakalungkot kung ganun. Maiiwan ko pala ang mga magulang ko ng maaga. 😩😣
"Jusko.. Wala na po bang ibang paraan doc ?" mommy.
"Well , I know someone who can help you about your daughter's condition. But , I have to remind you Mr.&Mrs. Lee , that this is expensive." Paalala pa ng doctor. I was about to interrupt with their conversation nang magsalita ulit si Daddy.
"I dont care about the money doc. Ang importante gumaling ang anak ko. Ang humaba ang buhay niya."
Nasasaktan ako. Ang sakit sakit na naman ng dibdib ko. Gusto kong umiyak pero nandito pa sila sa kwarto kaya kailangan kong pigilan ang pagpatak nito. Sa totoo lang , matagal ko nang alam that my life will be ending soon. Ayoko na ngang mag-undergo pa ng kung anong medications eh , because I know .. It will be useless. Matagal ko nang , tanggap na hindi na ako gagaling pa 😀😆
Pero , hindi parin sumusuko sila mommy. Lumalaban parin sila para sa buhay ko. Sa buhay ko na matagal ko nang sinuko. BTS nalang ang nagpapasaya sakin at ang mga kaibigan ko. Syempre pati ang pamilya ko.
"O-okay sir. Sa office ko nalang po natin pag-usapan." Sabi ng Doctor , kaya naman lumabas na sila ng kwarto.
Finally. Hindi ko na talaga mapigilan pa ang mga luha ko sa pagpatak. I felt my tears falling down slowly on my face. Ang sakit. Ang sakit ng ganito :'(
Nahihirapan ako.
Sana , bago ako pumanaw . Magawa ko lahat ng gusto kong gawin.
