"Hintayin mo ko!" sigaw niya.
"Kung ayaw mong mamatay, bilisan mong tumakbo!" Sigaw ko rin habang patuloy pa rin sa pagtakbo.
Nang makarating kami sa back gate, sarado.
"Bakit gan'to?..." Sambit ko
"Front gate, kailangan kong makapunta sa front gate!" Nagpapanic na wika ko.
"Iniwan mo ang kaibigan mo ng ganon ganon na lang?!" Wika ni Heroine Luna
"Sorry Hero pero hindi ngayon ang tamang oras para makipagtalo" saad ko pa.
"Inaabangan ako ng mga kaibigan ni Ace"
"Ano naman?" Inis niyang wika.
"Let's go over this" wika ko habang nakatanaw sa di kataasang pader
"Baliw" sambit niya
"Wala ng ibang daan" saad ko. nauubusan na ako ng pasensya at kinakabahan pa.
"Pero mapanganib" wika niya
"Better than being beaten up!" Pataray kong wika.
"Heck... Nakakainis ka talaga" inis niyang wika.
"Hehe"
Nagsimula na siyang subukang umakyat. Nang makaakyat siya.
"Abutin mo ko" wika ko habang inaabot ang kamay ko sa kanya.
😛 -siya
Nang mawala na siya sa paningin ko. nakababa na siguro siya.
"Anong nangyari Luna?" Nag-aalalang wika ko.
Hindi siya agad nakasagot.
Maya-maya pa...
"Wala. Kei-ra" sambit niya.
"Huh? Bakit?" Tanong ko.
"..." -siya
"Bakit di ka sumasagot" wika ko.
"Wala lang" sagot niya.
"Talaga? Mabuti. Papunta na ko" wika ko.
Agad akong umakyat sa pader saka agad na tumalon pababa.
Ayon ang pinakamaling desisyon na nagawa ko sa buong buhay ko.
Ang pangyayareng yun.....
Ang dahilan kung bakit naging miserable ang buhay ko.
Sa mga oras na iyon nagbago ng tuluyan ang buhay ko.
YOU ARE READING
Completely Different
Teen FictionShe was PIECE... I was WAR. She was BEAUTY... I was DISASTER. She was HAPPINESS... I was SORROW. She was MY SALVATION... And I was HER DESTRUCTION. She was Cyril Keira Alison And I Am... Ace Giovanni Salvatore.