Η Επαγρύπνηση

97 16 1
                                    

Είχε μόλις ανοίξει τα μάτια του, το χρώμα τους ήταν στο χρώμα του ωκεανού βαθυ, σχεδόν μαύρο. Στο πρόσωπο του ήταν ζωγραφισμένο ένα ειρωνικό χαμόγελο. Μας κοιτούσε με μίσος πια. Ο Ντύλαν που ξέραμε ήταν λες και είχε χαθεί μέσα στο σκοτάδι του, λες και είχε παραδώσει όλο του το είναι σε έναν άλλον Ντύλαν, λίγο πιο αδιάφορο ,  λίγο πιο ελεύθερο και λίγο πιο ασυνείδητο. Σηκώθηκε από το κρεβάτι του νοσοκομείου και βγήκε από το δωματιο. Στάθηκε μπροστά μας και τα φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν , το έδαφος άρχισε να τρέμει. Κάποιες νοσοκόμες άρχισαν να τρέχουν στα δωμάτια νομίζοντας ότι συμβαίνει σεισμός. Ο Ντύλαν σήκωσε τα χέρια του και το έδαφος άρχισε να τρέμει πιο πολύ και τα φώτα τρεμοεπαιζαν ακόμα πιο γρήγορα.

"Ντυλαν!" φώναξε ο Ντειμον αντιγράφοντας τις κινήσεις του Ντύλαν. Το μόνο που κατάφερε ήταν τα φώτα να σταματήσουν να τρεμοπαιζουν σε τόσο γρήγορο ρυθμό. Περπάτησε προς το μέρος μας και εμείς προς τα πίσω.

"Ντύλαν σταματά! Θυμήσου τι κάναμε παλιότερα για να ηρεμήσεις. Σκέψου καθαρά. Αστούς ήσυχους" μιλάει σχεδόν ψιθυριστά ο Ντειμον. ο Ντύλαν χαλαρώνει λίγο και τον ακούει

"Γιατί; Και να σταματήσω τι;" ρωτάει με ένταση ο Ντύλαν

"Γυρνά πίσω στον εαυτό σου!" λέει δυνατά ο Σκοτ αυτήν τη φορά.

"Να γυρίσω πίσω σε αυτό το φοβισμένο αγόρι που έκρυβε τις δυνάμεις του και φοβόταν να τις χρησιμοποιήσει απλά για να μην πληγωθεί κανείς. Αυτός ο Ντύλαν δεν υπήρξε ποτέ! Εγώ είμαι , ήμουν και θα είμαι. Δεν άλλαξε κάτι!" φωνάζει ο Ντύλαν και η φωνή του ακούγεται εξωπραγματική.

"Φόβος" ψιθύρισε αμέσως μετά και άκουσα τον Σκοτ να αρχίζει να βαριανασαινει με τα μάτια του σφραγισμένα.  Ετρεξα προς το μέρος του και του έπιασα το χέρι. Με κοίταξε με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο.

σηκώνω τα χέρια μου στο ύψος του κεφαλιού μου και ουρλιάζω. Έτσι μπορώ να τον φέρω πίσω έστω για λίγο. Τον βλέπω να πιάνει τα αυτιά του με τα χέρια του και να σκύβει δείχνει πως πονάει , για λίγο νομίζω πως τον έχω κερδίσει όταν σηκώνεται απλά χωρίς να τον ενοχλεί η φωνή μου καθόλου και κοιτώντας με αλαζονικά.

Επαναλαμβάνει τις κινήσεις μου και νιώθω το κεφάλι μου να βουίζει από τα πολλά ουρλιαχτά που ακούγονται από πολλές banshee.

Όλα Μπορούν Να Αλλάξουν 2Where stories live. Discover now