sözler 2

(51)

Sonra her şey çekilmez oluyor. Aklındaki binlerce ses kafanı karıştırırken; başına, karnına ağrılar girmesine neden olurken, bir de çevrendeki insanların seslerine katlanmak zorunda kalıyorsun. Kimsenin sevgisine, ilgisine ihtiyacın yok, sadece yalnız kalıp en sevdiğin müzikleri son ses dinlemeye ihtiyacın var. Ama kimse bunu düşünemiyor, herkes yalnız kalmaman için elinden geleni yapıyor. Sesin çıkmıyor ki bu duruma müdahale edesin. Sonra sen hepsinden nefret ediyorsun. En çok da ondan. Gidip seni bu işkenceye mahkum eden, bir yanının delicesine sevdiği diğer  yanının ölesiye nefret ettiği o kişiden..