Max beni bırakma

Ne Okulmuş Yaa...

Artık ilkokul bitmet üzere yeter annemin baskıları babamın baskıları
öğretmenimin baskıları hiç kolay değil ben olmak.Eminim çoğunuz şu an bu yazıyı
okurken sakin ve rahattır ama ben bu yazıyı yazarken gerçekten içimde bir korku oluşuyor.
Sanki şu an odama biri girecek ve yazmamı engelleyecekmiş gibi.Nasıl bir şey bu hayat her şey sınavlara
bağlı.Korkuyorum hayattan korkuyorum ve sahi kimseye güvenemiyorum.
Arkadaşlarım sanki benden teker teker uzaklaşıyormuş gibi geliyor.Özellikle yeni kız yüzünden en
iyi arkadaşım artık bilmediğim bir sebepten benden nefret ediyor.Anneme anlatıyorum.Ama
oda beni dinlemiyo bazen deliricekmiş gibi hissediyorum.Kendime hakim olamıyorum
günlüğümü herşeye herkese karşı nefret dolu yazılarla dolduruyorum.
Artık kimsenin beni sevmediğini düşünüyorum.Yazın sanki bir umut kapısı olacağını
düşünüyorum.Birazda bu yüzden Max'in yanına sürekli gidiyorum.
Onun yanında kötü olan her şeyi unutuyorum.Gerçekten !! Bu bu bilmiyorum.
Belki köpekler birer melektir.Belki belki Max özeldir.Dedemin beyin kanaması ve felç kalması
ayrı bi dert tabii.
Küçüklüğümden beri sürekli dışlandım sanki ben onlardan çok
farklıydım.Hep tek kalırdım.Beni dıştan görenler pek öyle söylemesede hep o mutlu yüz maskesinin altında gerçek kimliğimi gizledim.annem ve babam çok kavga ederdi.Hep gizli gizli ağlardım.Odam benim için çok ama çok özel bir yerdi.Oraya kapanıp kendimden ve herkesden herşeyden nefret ettiğimi söylerdim.
Ama kimse bunu bimezdi.Ama artïk biliyorsunuz.Çünkü artık daha fazla kendimi tutamıyorum.Artık bıktım.
Neyse hadi sizi biraz sıktım.Hep mutlu olun.Hep kendi ayaklarınız üzerinde durun.Sakın başkalarının yanında ağlayıp kendinizi küçük düşürmeyin.Hep tutun kendinizi.Güçlü olun.Bu hayat herkese bir zorluk verir.