Bir genç kızın hikayesi dedim buna aslında zamanla romana dönüşecek bir hikaye..
İlk önce gözlerinden akan birkaç damla yaş ardından titreyen ellerinden dökülen cümleler..Ağladıkça hırçınlığı artan ama aynı zamanda akan her damla yüreğini yumuşatırken hissettiği tarifsiz burukluk..
Ve bu genç kızın iç dünyasına girmeye çalışan başka bir genç kız..
Kaleminden dökülen ilk kelime "zor"
02.06.2016
Pazartesi
" Aylin zor zamanlar geçirdiğini söylüyordu ve her an yaşadıkları geliyordu aklına..O zamana kadar ne kadar sıkıntılı zaman geçirdiyse hepsinde yaralanmış ve belkide en büyük hasarı o almıştı.Buğulu gözleriyle her gece dinliyordu kalbini, koltuğunda oturan bordo krem boynu bükük ayıcığını, kıyafetlerinin acı kokan günlerini, gözyaşlarının akışında ahengi,kemanının susmayan iniltilerini ve geceleri uyuyana denk müziğiyle çalmaya devam edecek olan gönül ezgilerini..
Yatağının penreyi gören başından dizlerini kendine çekmiş uykusu gözleri bastırana dek öylece yıldızların dahi görünmediği gökyüzüne..En çok ne zaman güzel oluyordu sahi ?
Yorganı en çok ne zaman soğuyordu teninde yarıklar açarak buz tutuyordu. Gözyaşlarının akmasına dahi izin vermeyen koridordan gelen televizyon sesleri..Ve her şeye rağmen umutla bakan parlak kahvrengi gözler fakat gözyaşlarının perdesinde dünyaya bakan gözler..Ne zaman bu perde mutluluktan inecek kahve inci gözlerine ?"
.................................................................
Güçlü olduğuna inanan ama yumuşak kalbinin varlığını reddemeyen bir ruhun hikayesine hazır olun..
