NEW LİFE

CARRY

Bu en zor zamanlarımda bana Bayan Blake yardımcı oldu. Gözlerim çok ağrıyordu ve bu yüzden gözlerimi sadece saniyelik hızla kapatıp açıyordum. Yanımdaydı Bayan Blake beni hiç bırakmamıştı. ''Bayan Blake isterseni .. yani işiniz varsa ..'' sözümü bitirmeden söze atladı ve ''Öncelikle artık ben Bayan  Blake değilim bana ismimle hitap et adım Elena.ve ikincisi benim görevim bu zor zamanında senin yanında olmak '' dedi ve bende onayladım ''Tamam Baya... Elena ''...Hem üzgündüm hem sinirli  üzgündüm çünkü annem yoktu artık bana bakacak kimse... Bana kim sabah kahvaltı hazırlayacaktı , kimle alışverişe çıkcaktım ,kimle şakalasacaktım , kime bazen bağıracaktım.... Annem artık bir melekti gökyüzünde.. bana göz kırpacaktı.... UMARIM...

Yaklaşık bir ay sonra kendimi kısmen toparlanmış hissediyordum.Ancak daha babama olanları söylememiştim.Zaten nasıl söylerdim ki ... Bu yüzden babam aradığında açmıyor mesaj atıyordum mesajda da biz iyiyiz babacığım hastanedeyiz o yüzden bakamadım yazıyordum . Ancak artık söylemenin vakti gelmiş geçiyordu bile.. Telefona sarıldım babamı aradım.Artık ağlamıyordum belki ama üzülüyordum hala.... ''Babacım nasılsın ?'' diye söze başladım. ''İyiyim sana uzun zamandır ulaşamıyorum, hayırdır nasılsınız Lyn nasıl?'' dedi ve dondum.Ne derdim ki,yada ne diyebilirdim.

iyi babacim hastanedeyiz mi??

Sogukkanliligimi takindim ve soze basladim."Annem....Annem arrik gokyuzunde bir melek babacim"