Nikki & de Kermisjongen

hoofdstuk 23

Dagen verder was Joep nog steeds niet wakker en mijn schuldgevoel liep ook op. Waarom moest ik ook zo stom zijn om met Joep te zoenen terwijl ik het met Lars heb. en dan ook nog joep leuk vinden tegenover Lars, en hoe stom ben ik dat ik niet zag of erachter ben gekomen dat Joep de mysterieuze jongen was.

mijn telefoon gaat af. 'Lars' staat erop mijn beeld . meteen pak ik op.

Nikki kan je nu naar het ziekenhuis komen, er is iets mis met joep

komeraan

meteen pak ik mijn schoenen, sleutels en jas. "waar ga jij zo snel heen" vraagt mijn moeder dan. "joep, kan t nu niet uitleggen, doei" meteen daarna loop ik het huis uit en ren naar het ziekenhuis.

"wat is er" roep ik meteen nadat ik binnen kom rennen "kijk" zegt Lars dan , Wat is er met hem gebeurt en waarom gaat hij zo snel achteruit. als ik naast hem zit pak ik zijn hand "word zo snel mogelijk beter en wakker alsjebliefd" hij knijpt in mijn hand, nee dit verbeelde ik , kan gewoon niet.

na een uur horen we raar geluid vanaf het apparaat komen. meteen komen er veel dokters en de moeder van Joep en Lars sleept ons mee de kamer uit. daarna laat ze zich zakken. en begint luid te snikken. "mama wat gebeurde er nou" vraagt Lars aan zijn moeder "hoorde je dat geluid niet" we knikken allebei naar haar. "zijn hart klopte niet meer" meteen daarna begint lars ook te snikken en nog iemand, en ik kan zo raden dat diegene ik ben.

"kom we gaan even wat eten" zegt Lars als eerste , hij pakt zijn moeder vast en loopt met haar naar beneden. Net als ik erachteraan wil lopen houd een zuster mij tegen.  "ben jij toevallig familie van Joep" "uhmm.. nee een kennis" "oh kan jij tegen de familie zeggen, dat joep elk moment wakker kan worden" zegt ze dan "maar maar maar zijn hart stond toch stil" "ja maar ze hebben die weer op gang gebracht en met geluk kan hij ook elk moment wakker worden" ik dacht niet na maar rende meteen naar Lars en zijn moeder. die allebei aan het snikken zijn "ik heb goed nieuws" meteen zitten ze rechtop nadat ik dat zei "hij kan elk moment wakker worden" meteen rennen ze naar de kamer waar joep ligt. en daar ligt hij nog steeds met ogen dicht, niet wakker. ik ga tegen de deur aanhangen net als hoe hij dat eerst deed. opeens zie ik iets veranderen "Joep" roep ik "N..ikk..i ben .. j..jij...het" "ja ik ben het" de ogen van joep staan open maar hij ziet er niet sterk genoeg uit.  meteen ren ik naar het bed, en geef hem een zachte knuffel en een zachte kus op zijn mond maakt me niks uit dat zijn moeder hier in de kamer zit "ben blij dat je terug bent" hij probeert te glimlachen naar mij daarna draai ik me om naar lars , als ik Lars aankijk zie ik dat hij Joep ongelovig aankijkt. "broer ben je t echt" zegt hij dan Zachtjes "ja" mompelt Joep "sorryy sorry sorry voor alles wat ik gedaan heb" "maakt niks uit, ik leef nog" grapt joep "bijna niet meer"

-----------

Kort hoofdstukje sorry, ben ook bezig met nieuw verhaal

Rachel & Mr. Badboy

Xx

Follow

Vote

Comment