Nikki & de Kermisjongen

hoofdstuk 16

Pov Nikki

ben nog de hele avond en nacht bij Joep gebleven. vond het jammer dat hij niet wist wie de jongen  was. maar daar kan hij niks aan doen. die jongen , die nog steeds zo mysterieus is. die wil nee moet ik vinden, bij hem voel ik me geweldig, verliefd en dat is nog nooit gebeurt voor Joep dan. Joep joep joep daar blijft mijn hoofd ook heletijd bij. Hij mag vandaag naar huis en heb beloofd om vandaag langs te komen. Maar moet ook nog op zoek naar de jongen. en natuurlijk vraag ik Dirk en Joep om me te helpen. de vraag is ook of ze me kunnen helpen want ze hebben hem niet goed genoeg gezien , ik daar integen heb hem duidelijk gezien of eigenlijk ook niet hij draagt nu zeker geen masker meer en die kleren. dus dit gaat moeilijk worden heeel moeilijk. wanneer zou hij komen, en kom ik het wel te weten. 

Pov Joep

Eindelijk naar huis. dit rotziekenhuis ook. wil weer mijn eigen voedsel, mijn eigen bed alles eigen en wat ik al gewend was. ''Kom je'' Vroeg mijn moeder , natuurlijk ben ik niet zo snel heb mijn ribben gebroken door Jack. Dat dat eerst mijn beste vriend was, echt niet te geloven. even nikki appen dat we naar huis gaan. Klungelig pak ik mijn Telefoon ''Wat ben je aan het doen'' ''Niks mam''

Joep : Ik ga naar huis

Nikki: oke

Joep : kom je even langs

Nikki: Moet eerst naar school weet je nog

Joep: wat doe je nu dan

Nikki: heb pauze, Maar nu gaat de bel zie je straks wel oke.

Joep: Oke succes.

tuurlijk ik was weer eens vergeten dat mensen vandaag naar school moesten , t is nou eenmaal Maandag. Dan maar heledag niksen. tot nikki komt dan. ''MAM'' ''Ja'' de stem komt vanuit de keuken. ''wil je alsjebliefd met drinken maken'' ''oke wacht even'' echt mijn moeder weer.

"alsjebliefd" ze zet mijn drinken op tafel. "wie is dat nou weer" zegt ze dan nadat de bel ging. snel loopt ze naar de gang om de deur open te doen "oh hallo, kom binnen"

"Nikki, wat doe jij hier om.. 12 uur" ze haalt haar schouders op "ik had 2 uur uitval en ik ging me toch vervelen" "oke" mijn grijns word op een of andere manier groter en groter. ze komt op me af lopen en gaat naast me op de bank zitten ," wil je een film kijken" vraag ik aan haar "isgoed"

Daar zitten we dan op de bank naast elkaar wat zou ik haar toch graag in mijn armen willen. Nog steeds zoveel gevoelens nadat dit allemaal , maar of ze dat voor mij heeft , denk t niet. "hoe gaat t met je zoektocht" vraag ik "nog steeds geen idee" ze kijkt me aan "heb jij er nog over nagedacht wie het kan zijn" ik schud mijn hoofd en ze praat verder. "dit is zo moeilijk, moet heletijd aan hem denken maar ik kan hem niet eens" zucht ze. "je komt er wel achter " ik geef haar een speelse duw en zij geeft mij er ook een "au au au mijn ribben" ze slaat haar hand voor haar mond "sorry sorry sorry" "geeft niks nik" ze geeft me een glimlach en voel mezelf helemaal weg kwijnen. wat is ze toch geweldig schattig als ze dat doet  "waarom wil je die jongen eigenlijk vinden" vraag ik nieuwsgierig "weet niet eigenlijk, of ja eigenlijk ik voelde een soort connectie met hem" ze fronst en ik voel een steek in mijn ribben , dus duik weer in elkaar '' gaat het'' ze kijkt me bezorgt aan ''Ja hoor, had er even last van'' "oh oke , sorry maar t is tijd , moet terug naar school. ik kom morgen wel weer" "isgoed zie ik je dan" ze knikt en daarna gaat ze weg zonder nog om te kijken naar mij. 

"wat is dat een aardig meisje, nikki heet ze toch" vraagt mijn moeder nadat ze thuis kwam van boodschappen doen. "ja mam"

"hallo broertje" Lars mijn broer komt binnen, eigenlijk is hij mijn tweelingbroer. "hallo" "wat is er gebeurt?" " paar ribben gebroken en gisteren avond gevochten" grijns ik trots "oh bad guy met wie" "jack" mompel ik "oh die gast hij is toch je beste vriend" "nee nooit geweest ook" grom ik snel "ow oke maar zie je dalijk wel ben weer eens naar buiten" hij altijd die moet altijd weg zijn, kan het bijna geen uur hier volhouden en anders gaat hij naar boven.

pov Nikki

Ik strompel alleen maar een beetje rond, ben net nog even wat gaan eten en heb thuis gedoucht. Toevallig keek ik op mijn telefoon meteen is er een berichtje. 

ANONIEM: Kom zometeen parkje xraadmaar

Ik lees dit berichtje een paar keer tot het tot me door dringt dit kan hij zijn , die mysterieuze jongen. Maar ik kan niet zomaar spijbelen. Dit moet gebeuren dus spijbelen maakt nu even niks uit. Eenmaal bij het parkje zie ik iemand zitten op t bankje voor het parkje. ALsjebliefd laat het een knap en lief iemand zijn. En laat me weten wie het is. maar nadat ik dat dacht kon ik zien dat hij zijn Masker ophad. Fijn dit, heel fijn. ''Hallo'' zegt de o zo bekende stem ''Hallo, Waarom moest ik hierheen komen'' vroeg ik ''Gewoon wilde je zien'' ''ik jou ook'' floept er bij mij uit. wat zeg ik nou slimme zet. hij grijnst ''Wie ben jij'' ''Ja daar zou je achter moeten komen'' grijnst hij nog steeds ''Hoe?'' ''Moet je uit zien te vogelen'' ''waar was jij trouwens bij dat gevecht'' hij schrikt als ik dat vertel ''uh.. ik moest afkoelen'' hij zet een kleine lach op. ''tuurlijk, maar help me , ik wil weten wie je bent'' ''Ik zal iets vertellen, een tip : Let op iedereen om je heen'' na die woorden gaf hij me een kus, met veel passie en zo een waar je meteen weer naar verlangt. Daarna liep hij weg. Zijn tip die hij mij had gegeven die ga ik sowieso gebruiken. Let op iedereen om je heen. Nu natuurlijk nog niet maar deze dag ga ik het zeker gebruiken

-------

Ik ga proberen elke dag te uploaden :)

xx