Chapter 3
Under the Moonlight
''Alexandrite , why are you spacing out ? kanina pa kita tinatawag. Anong problema ??''
I didn't realized that i am spacing out and Lindsay is calling me many times.
''Sorry. Wala namang problema. ''
''Eh bakit sobra kang makatitig diyan sa Painting na yan'' at itinuro niya yung painting na nasa harapan nilang dalawa.
''May naalala lang ako—
Naputol ang sasabihin ko kay Emerald dahil nagsalita yung MC sa Event.
"This painting won't be available for the biddings.''
Nakarinig ako ng maraming nanghinayang dahil hindi mapapasakanila ang nasabing painting, talaga nga naman kasing napaka ganda ng pag kakapinta dito at paniguradong madami ang mag kakainterest na bilhin ito. Pero bakit hindi kaya hindi ito ipag bibili?
"For a certain reason, the remaining paintings won't be sold to any of you. I apologize but it is the decision of the painter. Let's proceed to the next painting"
And the next painting was revealed.
-
December na agad. Napakabilis ng panahon parang kaka pasko lang tapos pasko nanaman.
December 21 ngayon, at nag iikot sa mall para maka bili ng ipangreregalo ko sa bestfriend ko.
Every Christmas nagbibigayan talaga kami ng gift as appreciation sa isa't isa. Ngayong araw ko naisipan bumili ng Regalo para sakanya. Hindi naman picky yung bestfriend kong si Marcus, actually lahat ng binibigay ko dun na gift walang arte yun. Kaya buti nalang kahit anong mabili ko ngayon alam kong Ok lang sa kanya.
**TEXT MESSAGE**
Tristan
'''HOY ASAN KA ? WALA KA SAINYO''
I replied, ''Somewhere. May binibili lang'' sent.
''Bilisan mo umuwi kain tayo, miss na kita eh :*'
''Okay. Sandali lang. Parang ilang oras palang tayong hindi nagkikita ah. Napapadalas ata pagkamiss mo sakin'' habang nagttype ako hindi ko napansin na nakangiti na pala ko.
''HAAAYYYY ANO YUN. Bat ako natutuwa'' i calmed myself. Masyado pang maaga para kiligin. Napansin ko nga madalas akong kinikilig sa mga sinasabi nitong kaibigan ko eh. Nafall na siguro ko ? Ewan ko.
'
Matapos ang ilang oras na pagiikot ko sa Mall. Nakapamili na din ako at pauwi na. Tinext ko si Marcus na pauwi na ko.
Nagcommute na ako pauwi. Nasanay na akong magcommute dahil sa buong buhay ko si Marcus yung halos lagi kong kasama pero dahil sa walang kaarte arte yun sa buhay niya, nahawaan niya ko. Buti nalang. Masaya naman.
''Bayad po. Makikisuyo'' iniabot ko ang bayad ko sa tao sa aking gilid.
Medyo malayo pa ko sa bahay pero nag pasya na ko bumaba ng jeep, panigurado kasi na nag iintay na din si Marcus.
At hindi nga ako nag kamali, agad ko siyang nilapitan ng hindi pa niya ko napapansin.
''wow, sa sobrang miss mo sakin, inabangan mo talaga ko'' asar ko sa kanya. At kumapit sa kamay niya.
''oo ganun ka kasi ka special sakin. Ganun talaga kita kamahal.''
Nagulat naman ako sa sinabi niya. Ewan ko ba. Ang bilis nanaman ng tibok ng puso ko. May gusto naba ko dito. Grabe..
