PYENSES...

BOSLUK

Bir boslugun ıcınde yankılanıp gıdıyoruz işte. Ne beklıyorsak su ıgrenc hayattan. Ne umuyorsak acaba? Bul diye ugrastıgım son sessın aslında. Avazım cıkana kadar susuyorum. Sustuklarımı duyabilir misin? Yada varoluslarımı... Sılınıp tukenmek kadar igrenc bı durum yok bu hayatta.. Olum buysa eger gercekten basarmısım demektır. Sol tarafımı uyustursunlar pyenses. Sag tarafım yeter bana. Haksız mıyım pyenses? Hızlı soylenmıs rap gıbıyım.... Kımse anlamıyor ama kaderımı ıllakı bırısı cızıyor. Suan bı gucum olsaydı! Duygularımı dondurmak ısterdım en cok da. Haksız mıyım pyenses? Sende oldun dımı ıcımde. Dayanamadın daha fazla. Dafa fazla yasamak degıl daha fazla yankılanmak ıstıyorum aslında. Insanları dusuncelerımle bogmak. Sende bundan olmemıs mıydın? Yazdıklarımı fazla okumaktann. Benı dınlemedıgın hergun küsüyor sol tarafım sana pyenses. Bıde dost olacaksın. Leske ılk ben olsaydım yanında. Oysakı ılk agladıgında ben vermıstım mendılını elıne. Ne bılıyım sen bı bosluksun ben yankılandıkca sen bana sagır oluyorsun. Ama herkes duyuyor aslında. Zaten en cok da bu koyuyor ınsana " duyurmak ıstedıgın kısı degılde baska bosluk yankı yapar artık sesını". Bu kadar PYENSES...

COK UYURSUN USTUNU ORTECEK KIMSE KALMADIGI ZAMAN ANLARSIN YOKLUGUMU...