Hiiii there minna~ Sorry for the super duper extra mega late update. May mga 2 buwan na yata since the first chapter. Been very busy kasi, joke. Tinatamad kase ako e. Hohoho. Btw, in case you are wondering, na walang POV yung mga characters noong 1st Chapter, kasi kung napansin nyo na may pagpapakilala sa end ng chapter yung character which is Aria Scarlet Mendez kaya sinadya ko pong hindi lagyan ng POV. Mwehehe. Sorry po sa mga kaek-ekan ko. Charr. So ito na po yung Chapter 2. Happy Reading... :))
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chapter 2
Aria Scarlet Mendez's POV
Putcha. Ano ba tong mga naiisip ko.. Grrrr.
Nang may kumulbit sa akin, na sadyang kinagulat ko.... Kaya't.....
*Blooooooooogsh* (sound effects. XD)
Nahampas ko yung kumakausap sa akin..
"Araaaay!" sabi nung babae na kumulbit sa akin.
"OMG! I'm so sorry. Are you alright?" alam kong nakakatanga yung tanong ko, pero tinanong ko pa din.
"Oo, ok lang ako Aria." nilapitan ko yung babae, nakngtoknene, si Ry lang pala ito. Nakatakip kasi yung mukha nya kanina, guess na mukha nya natamaan ko. Harhar
"Ry! I'm so sorry."
"Ok lang yun Aria, pero.... Wow huh? Ang sakit. Hahahaha."
"Ha-ha-ha-ha. Kaya nga nagsosorry eh. Tsk. At saka bakit ka ba bigla-biglang nangungulbit dyan. Alam mo naman na kung ano-anong bagay ang nagagawa ko pag nagugulat?"
"Ha?"
"Diba nga, kada nagugulat ako, tapos matatamaan ka, iilag ka na nga agad? Like when we were kids.. Yung naglalaro tayo ng lutu-lutuan tapos may hawak akong plastic knife? Muntikan ka ng matamaan don ng bongga buti nga slight lang. Kaya nga nagkasugat ka malapit sa may right cheek mo? Since then you've always called me Scar. Kasi ako dahilan ng sugat mo. Asar pa nga ko sayo pag tinatawag mo kong ganon e, buti nga at tinantanan mo na ko sa pagtawag ng Scar e. Natatandaan mo pa ba?"
"Ahhh, eh oo naman. Yun pa! Di-diba 6 years old tayo non?" bakit parang nag-aalangan sumagot tong si Ry? Tapos mali pa yung natandaan nya? Eh hindi naman malilimuting tao tong si Ry and besides bestfriends kami kaya dapat alam nya. Because you know she likes to keep memories lalo na nung mga bata kami kasi close na close kami non. Hay, baka nakalimutan nya lang. Tama yun nga yun. Naprapraning lang siguro ako.
"Nope we were 8 years young back then, ikaw pa nga nagsabi sa akin e. Haha"
"Ayy oo nga, nakalimutan ko lang. Tagal na kasi eh. Hahahaha." sabi na eh, nakalimutan... Masyado kasi akong napapraning. Pero infairness, nagiging ulyanin na pala to si Ry. Hehe.
"Sabagay. Ano? Tara na? At ng makauwi na tayo. Magagabihan na tayo nito Ry."
“O siya. Tara na.”
So ayun, umuwi na nga kami. Pagkadating na pagkadating ko sa bahay ay gagawin ko na agad yung mga homeworks at lahat ng school stuffs na kailangan kong tapusin. Huwarang esudyante yata to. Joke! Asa naman kayong gagawin ko yan! Hahaha. Dakilang tamad ho ako. Ugali ko na kasi yung dadalhin yung mga gamit ko sa school na pagkabigat-bigat pero hindi ko naman gagalawin. Haha. Bukas ko na siguro gagawin yan pagdating ko sa school sa umaga. Matutulog na lang siguro ako o kaya kakain. Wahaha. X3
