LOVE between PAIN (The COPY1 Series 1)

LBP:Burol

Chapter 6

Tatlong araw na simula ng magyari ang muntik nang pakawala sa amin ni Gavin akala ko mawawala na siya sa amin, kahit papaano nagpapasalamat ako na buhay pa siya hanggang ngayon, hindi ko pa kayang tanggapin na mawawala siya sa amin ang sabi ng doktor malabo na raw gumaling ang kapatid ko, pero di patin ako nawawalan ng pag asa na gagaling siya, gagaling ang kapatid ko,

Napatigil ako sa pag'aayos ng mga gamit ni Gavin na dadalhin ko sa ospital ng kumatok si manang sa kwarto ko,

"Nak, handa na yung pagkaing dadalhin mo sa ospital, ipahahanda ko naba ang kotse mo kay Andoy,?"

"Sige po ate  Mel baba na po ako, "pasigaw kong tugon sa kanya,

Pababa ako ng hagdan ng tumunog ang iphone ko,kinuka ko ito sa aking bulsa at tinignan,"bhe ko calling",tinignan ko lang ito hanggang sa mamatay at napapailing na ibinalik sa aking bulsa ang aking iphone, di ko pa kayang kausapin siya ngayon, actually di ko pa siya nakakausap simula ng pagtatagpo namin sa ospital, natatakot ako na kausapin siya kahit na sabihin nilang wala siyang kasalanan sa nangyari kay Gavin di ko parin mapigilang sisihin siya sa nangyari, haizt,,,

"Ate Mel",tawag ko sa katulong namin,

"Bakit Nak, "nagmamadali itong tumungo sa akin,

"Asan na po yung dadalhin ko sa ospital? ",tanong ko rito,

"Eto na Nak, niluto ko yung mga paborito ninyo ni Gavin", sabay abot sa akin ng paper bag na may lamang pagkain,

"Salamat Ate, babalitaan ko nalang po kayo sa kalagayan ni Gavin, "sabay talikod sa kanya para tungohin ang kotse ko,

"Auhh hija, gusto mo ako na magdadrive sayo papuntang ospital, "pag'aalok ni manong Andoy sa akin,

"Di na po manong ako nalang kaya ko naman po, matagal tagal nadin akong di nakakapagmaneho simula ng, "natigilan ako sa sasabihin ng maalala kung bakit matagal na akong di nakakapagdrive,

"Sige po manong mauna na po ako pakilock nalang po ng gate",pahabol kong sabi kay manong Andoy na tinanaw lang akong paalis kumaway pa ito sa akin bagay na ikinangiti ko, pamilya na ang tingin namin sa kanila kaya hindi na sila iba sa amin,

Habang lulan ako ng aking sasakyan inilagay ko sa aking tenga ang earphone ko para tawagan si lhex, nakailang ring lang at sinagot niya agad iyon,

"God besh finally tumaway karin, I keep calling and texting you this past few weeks pero d kita macontact,  kamusta kana si Gavin",sunod sunod nitong sabi sa akin ng sagutin niya ang tawag ko,

"Sorry besh, alam mo naman ang nagyari di ba, his not fine besh, his critical right now and i can't afford yo lose him",naluluha kong sabi sa kanya,,

"Anyways I just called to say na baka magdrop muna ako, my brother needs me right now best",isang malalim na buntong hininga ang narinig ko sa kabilang linya bago ito nasalitang muli,

"Ok besh, I understand, ako na bahala magpaalam sa mga prof natin, send my regards to tita Jane ok and kindly say get well soon to Gavin besh dadalaw ako pag si na busy besh sorry",

"Yeah sure,  makakarating at ok lang alam ko namang medterms na eh",

"Ok bye besh, see you soon ingat ka,

"Tnx besh",sabay patay ko ng aking phone sabay tanggal ng earphones ko,

Hindi naman masyadong traffic kaya nakarating ako sa ospital ilang minuto lang mula ng makausap ko si Lhex, humugot ako ng isang malalalim na buntong hininga bago bumaba sa kotse, papasok na ko ng hospital ng biglang tumumog ang iphone ko,