Dumating Kalang ba Para Umalis?

"OO ginawa mo ang lahat, pero you ain't enough for me Amber" – Blaise

Yang linyang iyan ang hindi ko makakalimutan. Yang linyang iyan ang dahilan kong bakit ayo ko na ng pag ibig, yang linyang iyan ang dahilan kong bakit ayoko nang patibukin pa ulit itong bwisit na pusong ito.

Ako nga pala si Amber, 21 years old. Nag mahal, nasaktan. Nag mahal ulit, nasaktan ulit. At nag mahal nanaman ulit at nasaktan nanaman ulit. Heto, masakit parin.

Opo, umayaw na ako sa pangatlong beses na subok ko sa pag-ibig nayan. At yun na po ang huli, ayo ko na. Bahala na kong maging single ako forever, basta ayo ko na ulit masaktan. Kasi ang sakit, parang mga karayom na tinutusok sa puso ko, minsan parang may kamay na dumudurog sa puso ko na pumipigil sakin sa pag hinga. O di kaya'y parang bomba na sasabog pero ayaw sumabog.

Ang hirap pag nag mahal ka ng lubos. Ibibinigay mo ang lahat para lang sumaya sila. Mag titiwala ka na hindi ka sasaktan, pero sa huli ikaw parin pala ang kawawa. Ang hirap pag inekspek mo na my forever kana, pero no-ever pala. Ansakit!

Pero wala na akong magagawa, wala na, break na kami ni Blaise. The only thing i can do right now is to move on from this sh*t. Kaya heto ako, nakaupo sa isang fast food chain at nakayuko dahil hindi ko mapigilang maluha sa lahat ng nainiisip ko.

"Uh, can I share a table with you miss?" My taong biglang nag salita sa harap ko. Pinunaasan ko muna ang luha ko tapos ay inusog ang mga gamit ko papunta sakin.

"Sure" sagot ko na hindi tumitingin sa taong kaharap ko.

"Are you ok miss?" Tanong ng lalaki. Bwisit nakita na ngang hindi ako ok, magtatanong pa.

"Yes yes, dont mind me" sabi ko at tumingin ako sa kanyang mukha at nguminti. Ngumiti din sya at nag umpisang kumain at ako'y kumain nadin.

'Ikaw, ang pag-ibig na hinintay. . . puso ko'y nalumbay.....'(Song playing on the radio)

Bigla akong naluha dahil sa kantang tumutugtog sa radyo ng fastfood chain. Yang kantang yan kasi ang kinanta ni Blaise sakin nung birthday ko last year. Yang kantang yan ang paburito naming kanta. Yang bwisit na kangtang iyan.

Subo lng ako ng subo ng pag kain ko nanakayuko para hindi medyo mahalata ng taong kaharap ko, hindi ko kasi mapigilan tong bwisit na luhang ito.

Pagkatapos ng ilang minuto, umalis nadin yung lalaki. Papaalis nadin sana ako ng napansin ko ang isang tissue paper na my nakasulat, kinuha ko ito at binasa.

'Ano man ang nangyari sa iyong nakaraan, parati mong aalahanin na wala pang laman ang iyong kinabukasan'. -Enzo

Nabawasan din ng konti ang aking nararamdaman dahil sa linyang ito kaya kinuha ko ang tissue at inipit sa notebook ko.

Umalis ako patungong iskwelahan. Pagdating ko sa klase, my isa na namang morning note sa desk ko at isang maliit na teddy bear stuff.