Γράμμα Νο 2

14 0 0
                                    


Τόσες λέξεις μέσα στο μυαλό μου, τόσα συναισθήματα, κι όμως τίποτα δεν ξεπηδάει, καμία λέξη δε βγαίνει από μέσα μου. Όλα όσα ήθελα να να σου πω, όλα όσα ήθελα να ξέρεις θα μείνουν για πάντα βαθιά μέσα μου. Δε θα μάθεις ποτέ πόσα σου έδωσα πραγματικά, πόσο άλλαξα. Δε θα μάθεις ποτέ το πόσο πόνεσα στ' αλήθεια. Κάθε δάκρυ που έσταξε θα ξεχαστεί. Δε μέτρησες ποτέ πόσα σου έδωσα, πόσο άλλαξα για εσένα. Σκέφτηκες μόνο τι έδωσες εσύ.

Προσπάθησα, πόνεσα, έκλαψα, άλλαξα για εμάς. Και εσύ; Πού ήσουν εσύ; Γιατί δεν κράτησες ποτέ την υπόσχεσή σου; Είχες πει ότι δε θα με κάνεις να κλάψω αν περνάει από το χέρι σου να είμαι χαρούμενη. Κι όμως τόσο καιρό έκλαιγα. Έκλαιγα μπροστά σου και δεν το παρατήρησες ποτέ. Είχες πει ότι θα προσπαθήσεις. Είχες πει ότ με αγαπάς. Είχες πει ότι είμαι σημαντική για εσένα. Ήταν κάτι από αυτά πραγματικά αληθινό; Γιατί αρχίσαμε μια σχέση αφού της είχες βάλει ημερομηνία λήξης από την αρχή; Αν βάλεις ημερομηνία λήξης τότε πώς δίνεσαι ολοκληρωτικά; Δε γίνεται έτσι μια σχέση. Δεν μπορεί να ξεκινήσει έτσι μια σχέση. Πώς αγαπάς τον άλλο όπως του αξίζει να αγαπηθεί; Και αφού λες ότι τον αγαπάς γιατί δεν τον αφήνεις να φύγει νωρίτερα όταν βλέπεις ότι δεν έχει τίποτα άλλο να δώσεις; Γιατί δεν τον αφήνεις νωρίτερα να φύγει, να απελευθερωθεί; Γιατί του γαμάς να συναισθήματα, την ψυχολογία, τη σκέψη του; Είμαι πλέον κάποια που δεν αναγνωρίζω. Δε θέλω άλλα συναισθήματα, άλλο συναισθηματικό δέσιμο με κάποιον. Δε θέλω σχέσεις, αγαπούλες, χαδάκια, αγκαλίτσες. Δεν είμαι πια ο ρομαντικός άνθρωπος που ήξερα.

Συγγνώμη για ό,τι έκανα και σε πόνεσε. Πραγματικά και ειλικρινά συγγνώμη. Αλλά βλέπεις δεν ήθελα να είσαι σε μία σχέση που δε σου πρόσφερε τίποτα. Νόμιζα ότι δεν είχα κάτι άλλο να σου δώσω εκείνη τη στιγμή. Κι όπως τελικά έδωσα τα περισσότερα. Σε άφησα να με γνωρίσεις πραγματικά, με τα ελαττώματα και τα προτερήματά μου. Σε έβαλα μέσα σε οτιδήποτε όμορφο ή άσχημο στη ζωή μου. Μοιράστηκα τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου μαζί σου. Και εσύ τι έκανες; Έχτισες έναν τοίχο ανάμεσά μας και με άφησες να πονάω μόνη μου. Ήθελες να αλλάξω για σένα και άλλαξα για εσένα. Και εσύ βολεύτηκες στις τύψεις μου. Βολεύτηκες επειδή ήξερες ότι εγώ δεν θα έριχνα τους τίτλους τέλους.

Love LettersWhere stories live. Discover now