Dit is niet echt. Ik droom. Morgenvroeg word ik gewoon wakker met een kater van een geweldige nacht. Ik knijp even mijn ogen dicht in de hoop dat als ik ze weer open doe het beeld van mijn netvlies gewist is, maar tevergeefs. Ik zie het nog altijd en ik kan het niet geloven. Hij heeft haar zo stevig in zijn greep en ik zie haar naar adem happen. Laat haar los! asjeblieft laat haar los, smeek ik in gedachten. Ik weet niet waarom ik blijf staan. Ik zou evengoed weg kunnen rennen en doen alsof dit nooit gebeurd is, maar dat doe ik niet. Ik blijf staan en kijk toe hoe hij haar langzaam het leven ontneemt...
