Belki de sen; en fukara halindeyken ruhum,
Alıp kayıplara karışmıştın yüreğimi
Ben sana gelirken yarım ay sevdamla,
Sen rüzgara veriyordun bedenini.
Ben koşuyordum az sisli bulvarlarda kaybolarak
Sen şarkı tutturuyordun koşmalara inat,
nakarat, nakarat.
Ben üşüyordum yazın ortasında
Yalınayak yalnızlığımla,
Sen kışın ortasında kara ayak basıyordun.
Soğuk esiyordu yüzüne, yağmur yağıyordu.
Oysa sen ıslanmıyordun.
Gözlerinin en içiydi sevdiren bana seni
Bazen de avucuma batan dikenli aşk meyveleri.
Bir kuru yalnızlık bıraktın sonra avuçlarıma.
Sonra mevsimler değişti, sevdalar değişti,
İnsanlar değişti, şehirler değişti en sonra.
Sen kaldın.
Yüreğimin tam ortasında çakılı kaldın,
Ruhumda mıh gibi yatılı kaldın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SÖYLEŞEN ŞİİRLER
PoetryZaman zaman duygularımız içimize sığmaz ve dışarı taşmak ister. Işte herkeste farklı vücud bulan bu duygular, benim de şiirlerimde hayat buluyor. Savrulan dizelerimin okuyan herkese tesir edebilmesi dileğiyle, iyi okumalar.
