The Love for A Human

2 | Een vergeten vriend |

'Lintu, kunnen we niet beter ambulance bellen?',.

'Nee, dat is niet nodig, Mike', zei Lintu snel. 'Ze is een vampier',. Ik rook een hele sterke geur.

'Lintu, ze wordt wakker', zei Mike.

'Ssst', zei Lintu. Het was daarna doodstil. Ik voelde pijn in mijn nek. Langzaam deed met moeite mijn ogen open. Inderdaad, ik lag in de gymzaal. De ramen waren bedekt met vuilniszakken, zodat er geen zon door zou komen. Links naast me zat een man met kort zwart haar en groene ogen. Hij leek heel veel op Vias, alleen dan breder gebouwd en dit was een mens. Hij zag er lief uit. Snel schudde ik mijn hoofd. Hoe kan ik dat nou denken! Achter hem stond een oude man met kort grijs haar. Van schrik ging ik naar achteren. 

'Lintu, ze heeft een snee in haar nek tot haar borst', zei de oudere man. Dus de man die naast me zat heet Lintu. Een mooie naam. 

'Ik zie het, Mike', fluisterde Lintu zachtjes. 'Maak geen onverwachte bewegingen',.

Ik ging langzaam rechtop zitten. Ik wilde naar Lintu kijken. Pijn ging er door me heen.

'Auww', siste ik en greep naar mijn nek.

'Rustig meisje', zei Lintu zachtjes. Voorzichtig en waakzaam ging hij voor me zitten. Ik liet mijn hoektanden groeien. Tranen liepen over mijn wangen. Ik voelde me onveilig. De man achter hem keek me alleen maar niet vertrouwend aan. Ik siste zachtjes naar hem. Ik bekeek angstig de omgeving.

'Lintu, pas op', zei Mike. Hij wilde Lintu naar achteren trekken, maar Lintu gebaarde dat hij dat niet moest doen. Lintu was helemaal niet bang voor mij. Ik siste naar Mike. Lintu haalde mijn hand die op mijn nek lag weg. Ik liet hem gewoon gaan. beduusd schudde ik even mijn hoofd. Dit is me nog nooit overkomen dat een mens mij aanraakte en dat ik het toe liet.

'Rustig, ik doe je niks', zei Lintu zachtjes. 'Ik wil alleen je wond bekijken',.Het was verboden dat een mens een vampier wilde helpen. Ik liet langzaam mijn hoektanden weer krimpen. Lintu zuchtte van opluchting. Voorzichtig haalde hij mijn haar aan de kant en gleed met zijn vinger zachtjes over mijn wond.

'Auw, kijk uit', siste ik. Hij schrok, maar ging voorzichtig verder. 

'Sorry', zei hij. Ik begon te trillen. Ik voelde me warm worden. Ik siste zachtjes. Ik schrok van mezelf. Het leek alsof ik hem wilde. Ik kuchte snel. Hij glimlachte lief. Zijn vinger kwam aan bij mijn borst. Ik kneep mijn ogen dicht. Meteen haalde hij zijn vinger weg. Ik snoof de lekkere geur in. Opeens schrok ik. Het was zijn bloedgeur. Ik had nog nooit zo'n sterke bloedgeur in mijn hele leven geroken. Hij bekeek mijn wond weer en zuchtte eventjes. Ik moest me inhouden. Dorst begon in mijn keel te branden. Het was zo verleidelijk. Mike kwam langzaam dichterbij. Lintu keek even voor zich uit.

'Hoe wil je die wond genezen?', vroeg Mike.

'Simpel', zei Lintu. Meteen wist ik wat hij ging doen.

'Nee... Niet doen', zei ik smeulend. 'I-i-ik heb nog niet gegeten en ben dan bang dat ik je...',maar ik kwam niet verder. Hij keek even naar beneden. 

'Mike, wil je even weg gaan?', vroeg hij zachtjes. Mike keek hem even beduusd aan, maar zei niks en ging weg. Lintu ging dichterbij me zitten. Zijn geur bedwelmde me. Ik moest me in houden. Hij boog zijn hoofd. 

'Nee, alsjeblieft', smeulde ik. Mijn ogen werden lichtrood en begon te huilen. 

'Je wond moet genezen', zei hij zachtjes. Ik wilde niet... maar het was zo verleidelijk. De geur drong als een bom bij mij binnen. Ik voelde hoe de honger mij overnam. Ik liet mijn hoektanden groeien en beet in zijn nek. Hij schreeuwde licht van de pijn. Ik proefte zijn bloed, dat als een warme, heerlijke drank naar binnen kolkte. Ik genoot van elke druppel. Mijn wond genas. Ik besefte mij opeens wat ik aan het doen was en stopte. Ik had hem bijna leeggedronken. Snel genas ik zijn wond. Zijn groene ogen keken mij vermoeid aan. Hij ging op mijn schoot liggen. Ik kreeg spijt dat ik het had gedaan.