Can You Heal My Wounded Heart?

Chapter 1: The Reason

Khiel's POV:

Being alone in this four corner of this room feels like going crazy. All those endless therapy, medications, needles, dextrose, those such thing makes me going crazy!

I sighed.

I look at the wall clock. Its already 7 in the morning.

Tumayo ako at iginala ko yung tingin ko sa buong kwarto. I cant imagine kung paano ako nakakatagal sa kwartong to' para akong nakakulong.

Unti unting kumirot yung dibdib ko at nahihirapan na naman akong huminga.. arrghh! Ano na naman ba tong nangyayari sakin? i cant help but to cry and shout just to ease the pain.

After a few minutes i tried to calm myself. I look outside the window. Everything's seems fine. Ang ganda ng sikat ng araw. I can feel the breeze air na nanggagaling sa bukas na bintana dito sa kwarto ko facing the side of my bed.

Ang tagal naman ata dumating ng girlfriend ko? ngayon lang sya nahuli ng pagbisita sa tinagal tagal ko dito. Tinignan ko yung phone ko pero walang message ni isa galing sa kanya kaya naman kinuha ko muna yung ipod sa table side ng bed ko at isinuot yung headphone habang nag hihintay upang maaliw ang sarili ko.

Ako nga pala si Khiel Casey Monteverde, 19. I have a heart disease kaya naman half my life I spend for such medications. I tried to enjoy life kahit ganito yung sitwasyon ko. Hindi man ganun kadali tiisin yung sakit ng medications pero kinakaya ko kasi laging nandyan ang pamilya ko at ang pinaka mamahal kong girlfriend na si Mariah Ellaine para sakin. Iniisip ko nalang na trial lang tong sakit ko at gagaling din ako in time.

Habang nakikinig ako ng music sa ipod ko. Narinig ko ang unti unting pag bukas ng pinto..

ecckkk*

Agad akong napangiti ng makita ko sya habang papasok sa kwarto ko kaya naman agad agad akong napa balikwas sa pagkakahiga para yakapin sya.

"Kanina pa kita hinihintay. I missed you." nakangiti kong sabi habang nakayakap ako sa kanya while kissing her.

I felt strange kasi never ko pa syang nakitang ganito. parang may kakaiba. Kaya sinubukan kong mag open up ng conversation baka kasi na pagod lang sya sa byahe papunta dito kaya she's not in the mood.

"Are you sick?" tanong ko habang nakalapat yung palad ko sa noo nya.

"I'm not. I'm perfectly healthy as you see.." nakita ko na ngumiti sya pero bakit ganun? something's strange with her smile parang kakaiba at ang cold ng presence nya..

Hindi ko nalang pinansin kaya i keep myself lively as i could and act normal.

"Kumain ka na ba? teka tatawagan ko lang si Manang para maakyat na yung breakfast na pinahanda ko kanina para sabay na tayong kumain." lumapit ako sa intercom para sabihin na iakyat na yung breakfast.

"Uhhhm khiel, there's something i want to tell you.." napansin ko ang panginginig at ang tensyon sa mga labi nya habang sinasabi yon' kaya naman hinila ko sya sa couch para ma relax sya kahit papaano.

"spill." nakangiti kong sabi sa kanya.

Magsasalita na sana sya ng biglang tumunog yung buzzer mula sa labas ng kwarto ko. Si Manang talaga wrong timing kung minsan. hehe