Εγώ και Εσύ

κεφάλαιο 2

13/9/14 Πλησιαζω στο δασακι. Εχω αργησει λιγο, με κρατησαν παραπανω στη δουλεια. Ελπιζω να μην περιμενει πολυ ωρα η Αντρια. Εφτασα στο παγκακι που εχουμε δωσει ραντεβου αλλα δε τη βλεπω πουθενα.Περασα απο το κυλικειο πριν φυγω απο την κλινικη και ηταν κλειστο, νομιζα θα ειχε φτασει τωρα. Το δασακι δεν ειναι πολυ μακρια απο την κλινικη και συνηθως ερχομασταν εδω με τα ποδια. Ισως περασε απο τη Τζουλη την κολλητη της που μενει λιγο πιο κατω.Την περιμενω εδω και 45 λεπτα ομως δεν τη βλεπω πουθενα.Το τηλεφωνω δεν το σηκωνει και την πηρα εξι φορες. Αρχιζω να ανησυχω λιγο, που να ειναι? Λες να της εκλεισε το κινητο απο μπαταρια και να πηγε στη Τζουλη να το φορτισει? Ας περιμενω λιγο ακομα λοιπον. Ετσι καθησηχασα τον εαυτο μου ομως η ωρα περνουσε και ειχε νυχτωσει για τα καλα. Ηθελα να καθησω να την περιμενω και αλλο ομως ειχε αρχισει να κανει πολυ ψυχρα, ετσι ξεκινησα για το σπιτι της Τζουλης. Περπατησα ως το διαμερισμα της και χτυπησα το κουδουνι. Δεν μου ανηγε και ετσι την πηρα τηλεφωνο.

Τ:Ελα Marcus τι εγινε?

Μ:Δεν εισαι σπιτι? Ειμαι απο κατω.

Τ:Οχι ειμαι στου Αλεξ γιατι?

Μ:Εχεις ακουσει καθολου απο την Αντρια?

Τ:Ναι το μεσημερι μιλησαμε, δεν ειστε μαζι? Ειχατε ραντεβου για την επετειο σας.

Της το εκλεισα. Η καρδια μου ειχε αρχισει να χτυπαει δυνατα. Που να ειναι η Αντρια? Πηρα ταξι και πηγα σπιτι της. Μπηκα μεσα με τα κλειδια που μου ειχε δωσει και αρχισα να την ψαχνω. Δεν ηταν σπιτι, ενιωσα μια ζαλαδα και ετσι καθησα στον καναπε. Νιαρρρχρρ ενα ουρλιαχτο μου πηρε τα αυτια. Ηταν ο κ.Μπισκι ο γατος της, οπως πηγα να κατσω του καθησα την ουρα. Τωρα ειναι που δε θα με χονεψει ποτε σκεφτηκα. Τον πηρα μαζι μου και μπηκα μεσα στο αμαξι μου το οποιο ειχα αφησει κατω απο το διαμερισμα της Αντριας και ξεκινησα για το σπιτι του Αλεξ. Ο Αλεξ ειναι το αγορι της Τζουλης και πολυ καλος μου φιλος. Δεν ειχα ιδεα που θα μπορουσα να βρω την Αντρια και ειχα αρχισει να τα χανω. Διαφορες τρομακτικες ιδεες μου περνουσαν απο το μυαλο και το μονο που ηξερα ειναι οτι δεν μπορουσα να μεινω αλλο μονος.